Smalstad

SMALSTAD, SMERDIEK OF ST MAARTENSDIJK….

What’s in a name….. Nadat we halverwege de week een beetje het lentegevoel konden proeven met veel zon en temperaturen die ruim boven de 15 graden opliepen, heeft het weer een flinke stap terug gezet. Gisteren waren er regelmatig hagelbuien en dan was het amper 8 graden. Ook voor vandaag was zo’n scenario voorspeld. Gelukkig viel het allemaal een beetje mee want het bleef heel de rit droog! Wel was de wind vandaag een factor van belang. In Zeeland was windkracht 5 voorspeld en dat zou ook wel kloppen bleek!

Maar om met het goede nieuws te beginnen. We zitten al weer op de vierde zondag van Maart en de teller van verreden clubritten komt vandaag ook op vier! En ook de lente is van de week gestart dus met die hogere temperaturen zal het binnenkort ook wel goed komen.

Precies kwart voor negen kom ik aan op de rotonde bij Vogelenzang en kan het clubje dat daar netjes op mij wacht vertrekken. We merken dan al snel dat de wind pittig is, nu nog een beetje in de rug. Even later komen we aan bij de Schelp waar de opkomst me niet tegen valt. Uiteindelijk 26 rijdende leden plus chauffeur van de dag Rutger. Ritkapitein Arjan legt even uit dat we vandaag 74 kilometer gaan rijden en vraagt iedereen om zich netjes aan de verkeersregels te houden en ook om vooral rekening te houden met de wind. Iets na negenen trekt de groep zich in gang maar al snel is duidelijk dat niemand echt op kop wilt rijden.

Wanneer ik op de Thoolseweg op mijn teller kijk zie ik dat we rond de 25 km/uur rijden. De wind blaast ons recht in het gezicht en dat betekent een hoop inspanningen voor de koprijders. Huub, Bas, Charl en Reinier zie ik in de voorste linie. Ik zit te ver van achteren om het goed te kunnen zien dus excuses als ik iemand vergeet…. Uiteindelijk zal het gemiddelde van de clubrit krap 29 km/uur zijn wat wel aangeeft dat het bijzondere omstandigheden waren.

Van achteruit heb ik goed zicht op wat er allemaal in het peloton gebeurt vandaag en constateer dat we netjes gegroepeerd blijven rijden. Niet altijd twee aan twee maar dat is bij deze wind ook zo goed als onmogelijk. Gelukkig rijden we op rustige wegen en is het sowieso niet druk waardoor het allemaal geen problemen voor het overige verkeer oplevert. Bij de campings voor St Maartensdijk rijdt een tijdje wel een witte auto achter ons die niet kan inhalen maar die blijft netjes achter ons.

Richting het keerpunt van vandaag St Annaland rijden we langdurig noordwaarts en hebben zodoende langere tijd wind van opzij. Dit is wel even een moeilijk moment voor sommige leden. Eerst haakt John van Broekhoven hier af hoewel het mij niet helemaal duidelijk is waarom. Op mijn vraag of hij pech heeft antwoord hij dat hij terug naar huis fietst. Even later belanden Rob Franken en Rick in de berm onder invloed van de zijwind. Het kost even wat moeite om Rick weer terug in de groep te krijgen terwijl Rob even plaatst neemt in de bus om wat op adem te komen. Hij zal later bij het begin van de B-finale weer aansluiten.

Na St Annaland krijgen we de wind in de rug en loopt de snelheid merkbaar op zonder dat dat tot problemen leidt. Vlak voor we de brug over het Schelde Rijn Kanaal oversteken komt de groep tot stilstand omdat een lammetje hier blatend over het fietspad rent. We besluiten hem te vangen en Albert zet het arme beestje terug in de wei! Na deze goede daad maken we ons op voor de finales.

Met 15 man start de finale wind mee als best wel een grote groep. Ik zoek al snel het wiel van Huub, voor mij dé man om in de gaten te houden. Dat was de juiste keuze want hij is ook deze week weer de man die alles in gang trekt. Ik moet gedurende enige tijd boven de 57 km/uur (!) rijden om tot het wiel van Huub en de mee gesprongen Charl te komen. Die eerste 4 km van de finale gaan we net geen 50 km/uur gemiddeld. Bij het keerpunt Zwarte Ruiter blijken ook Jaime, Albert-Jan en Lars aangesloten te zijn en met z’n zessen beginnen we aan het stuk wind tegen op de Rubeerdijk.

Het tempo zakt aanzienlijk en er ontstaat zelfs iets van een finale waarbij het niet alleen meer Huub is die op kop beukt. Er wordt zelfs een beetje gedraaid maar je merkt wel dat iedereen beducht is op uitvallen en dus wordt er veel gekeken. Telkens als Huub op kop komt gaat het tempo significant omhoog. Jaime probeert even weg te rijden maar de wind is echt heftig en ook zijn poging strand even later weer. We passen met zijn zessen in de waaier maar voor de laatste wagonnetjes is het wel goed oppassen om niet vol in de wind gezet te worden.

Zo draaien we even later de Glymesweg op en krijgen we de wind weer van achteren. We zijn nog steeds compleet en het gaat dus uitdraaien op een sprint. In de chicane probeert Lars het nog met een jump, afgeschermd door Albert-Jan die tactisch zijn benen even stilhoudt. Maar bij Lars is het beste eraf en wordt als snel weer tot de orde geroepen.

Vlak voor het viaduct is het Jaime die een laatste poging doet om weg te springen. Charl reageert alert en ikzelf moet alle zeilen bijzetten om terug in het wiel van Jaime te komen. Ondertussen heeft Charl hem ingehaald en pakt hij zijn vierde uit vier! Het lukt mij niet om Jaime nog te passeren en laat ruim voor de streep dus lopen nadat ik achter gekeken en geconstateerd heb dat we los zijn.

Even later bolt Huub als vierde over de meet, gevolgd door Albert-Jan en Lars. Vervolgens wachten we op de achtervolgers die in plukjes arriveren. Eerst Albert samen met Rene Been, daarna een vijftal met oa Arjan, Rick en Frank en tot slot Jan Mens en Reinier. Gezamenlijk rijden we terug naar het Strandhuys en constateren we dat het nog steeds droog is!

Daan