Biezelinge

BIEZELINGE, EINDE VAN DE ZOMER?

Vandaag was mijn rondje Biezelinge op de planning gezet. Aangezien ik ooit deze route op de lijst heb gezet nam ik vandaag de rol van ritkapitein op me. Door alle verbouwingsactiviteiten waar ik midden in zit had ik me niet zo goed voorbereid op de route van vandaag. Is ook niet zo belangrijk want dit rondje ken ik vrij goed alleen zag ik bij mijn voorbereiding dat we de vorige keer een discussie hadden over het wel of niet mogen rijden van de Kanaalweg, direct na het gehucht Vlake. Volgens mij mocht dat gewoon en had ik op Streetview dit nog nagezocht…. Maar daar later meer over.

Deze ochtend even nog gecontroleerd of de route nog in mijn navigatie stond en dat was het geval. Dus even voor negen ga ik op pad met Arjan die me altijd komt ophalen. Al voor negen uur arriveren we bij de Schelp en zie ik dat het wederom niet druk is. Maar de leden die er zijn hebben er zin in en als ik om negen uur precies nog sta te overleggen met chauffeur van de dag Walter wordt er al gevraagd waarom we nog niet op pad zijn….

Even later, Walter is inmiddels bijgepraat, gaan we op pad. Van het beloofde zomerweer is nog niets te merken. Het is amper 19 graden en de zon zien we helemaal niet. Dat zal ook zo blijven gedurende de hele rit terwijl de temperatuur in de loop van de rit nog een stapje terug doet (!) Ook is het op een gegeven moment zelfs mistig en moet ik zelfs mijn bril afzetten omdat die constant beslaat.

We vertrekken met een lichte wind in de rug en ik zet me met Bas op kop in de richting van Krabbendijke. Precies vandaag krijg ik in de eerste kilometers een lekke band. Walter komt me gelukkig snel oppikken en ik maak achter in de bus mijn achterwiel weer in orde en sluit nog voor de brug vooraan weer aan. We rijden zo rond de 32 km/uur en dat is voor iedereen goed te doen. Al die tijd is het Bas die me vergezelt op de eerste rij. Later neemt Charl zijn plek in en rijden we op Yerseke af. In dit dorp slaan we al snel links af op de rotonde om weer binnendoor terug te rijden naar Vlake.

Ik let nu speciaal op de verkeersborden en zie al snel tot mijn schrik dat we inderdaad niet mogen fietsen op de Kanaaldijk richting de Postbrug. Ik zie even geen snelle oplossing en dus rijden we door. Ik zal de route op Routeyou dus moeten aanpassen…. Volgend jaar doen we het wel volgens de regels! (is inmiddels gebeurd!)

Na de Postbrug rijden we nog een klein stukje westwaarts richting eerst Kapelle en daarna Biezelinge. Charl rijdt nog steeds naast me op kop. Maar het stuk wind mee zit er bijna op en dus ben ik benieuwd wie zich zal aandienen om het stokje op kop van mij en Charl over te nemen. Maar de ambitie is niet bijster groot en uiteindelijk is het nieuw lid Leo die nast mij plaats neemt. Ik begin mijn benen wel te voelen ondertussen maar tot mijn eigen verbazing kan ik toch 32 km/uur aan te houden. Op de Vlakebrug na dan, maar dat is niet vreemd want de wind is dan wel niet echt krachtig, je voelt hem wel degelijk.

Als we even later zuidwaarts rijden langs het kanaal dan komt Jody vragen of er nog een plaspauze komt. Ik had besloten om geen plaspauze te houden wanneer er niet om gevraagd zou worden maar omdat er nu meerdere leden blijkbaar een volle blaas hebben houden we toch een korte stop. Eigenlijk komt me dat best goed uit want nu kan ik de kop overdragen aan verse krachten.

Charl neemt nu zijn plek weer in op de eerste rijd, afwisselend met eerst Bas en daarna Leo. En zo rijden we langzaam op de splitsing af. De finale is vandaag bij Ossendrecht en dus wordt er op het bekende punt in de polder linksaf geslagen, zij het door een heel beperkte groep van 8 leden! Ik verwacht daarom een rustige afwachtende finale. Ik maan daarom eerst Leo tot rust en leg hem uit dat de finale pas over ruim 2 kilometer start wanneer we terug op de Zimmermanweg zijn. Maar wanneer we daar eenmaal zijn gaat het tempo omhoog en wordt er heel netjes gedraaid door vrijwel het hele groepje. Eigenlijk ben ik in het begin de enige die niet volop meedraait.

Mijn benen zitten al behoorlijk vol van al het eerdere kopwerk. Ik blijf me verbazen dat het tempo op geen enkel moment stokt! Heerlijk rijden met deze groep. Pas wanneer we op weg zijn naar de brug over de A4 komt er abrupt een einde aan het strakke tempo omdat een eikel met zijn grote trekker inclusief oplegger de weg blokkeert en steeds langzamer gaat rijden. Hij heeft er duidelijk plezier in om ons dwars te zitten. Pas wanneer we als groep de benen helemaal stil houden rijdt hij opeens met hoge snelheid door. We zijn dan de snelweg al over en we gaan ons opmaken voor een sprint. Die wordt uiteindelijk uitgevochten door de Charl en Leo die in die volgorde over de finish komen gevolgd door mijn persoontje. Ik kan nog net Robby van me afhouden maar ik blaas mezelf wel helemaal op. Ik tel nog zeven man in onze groep en hoor dan dat Jeffrey als enige heeft moeten lossen.

We pikken Bas op en rijden terug naar Bergen. Helaas gaat Leo op een lullige manier onderuit in de bocht voor het viaduct onder de A58 na Hoogerheide. Hij neemt bij zijn schuiver ook nog eens Robby mee. Robby komt er met de schik vanaf maar Leo zit beduusd in de berm met de nodige schaafwonden. Achteraf blijkt zijn fiets ook nog eens serieus beschadigd. Zo zie je maar weer dat een ongeluk in een klein hoekje zit. Sterkte Leo en ook Robby.

Vervolgens rijden we door naar het Strandhuys terwijl Walter Leo thuis afzet.

Daan