Stampersgat

MUL ZAND PLOEGEN IN DE DRUP!

Weer een memorabele clubrit deze zondag! Om verschillende redenen reden we weer een rit met bijzonderheden. Het begon al met het feit dat we vanochtend wakker werden met volop bewolking en wat miezer. Na acht weken droogte en midden in een hittegolf was dat best verrassend omdat de weersvoorspellingen gisterenavond pas neerslag gaven in de avond.

De tweede verrassing lag hem in het feit dat we halverwege de route opeens over een onverharde weg werden gestuurd. Na de passage van de A58 gaat de route normaal gesproken linksaf op de rotonde om even parallel  aan diezelfde A58 te rijden en dan rechtsaf te slaan de Zwaantjesdreef in richting Roosendaal. Nu had ik tijdens het voorbereiden van de rit al gezien dat we op de Routeyou-route wat rare lusjes zouden moeten maken. Daarom had ik de route al netjes gestroomlijnd. Ik had ook al gezien dat we bij het bewuste punt wat afweken van wat ik gewend ben. Maar ik kon niet zien wat voor type weg het was…..

Maar goed, eerst de start. Iets voor negenen komen Arjan en ik bij de Schelp aan. Eerst de navigatie starten en vervolgens de club even toespreken. We hebben na zo lang droog weer nu opeens regen en daarom iedereen opgeroepen om voorzichtig te zijn, met name in de bochten. Op dat moment druppelt het nog steeds. Dat zal het eigenlijk de gehele rit wel doen, soms wat meer, meestal nauwelijks hinderlijk. Zeker omdat het rond de 20 graden is en er nauwelijks wind staat hoor ik niemand klagen.

In het begin rijdt Bas nog even naast me maar al snel laat hij zich terug zakken. Normaal is hij de leidende man op kop van de rit maar vandaag zoekt hij zijn heil wat meer achterin de groep. Zijn plaats wordt snel overgenomen door Charl en het volledige eerste uur rijden wij met z’n tweeën op de eerste rij, slingerend door de Brabantse polders. Na weken van noorden en oosten winden hebben we nu een zuidwesten windje. Nogmaals, het waaide niet hard maar het was toch lekker rijden zo. We moeten dan ook oppassen dat we niet te hard gaan. Maar te horen aan het geroezemoes achter ons waren er geen grote problemen.

Na het Gastels Veer laat Charl zich terugzakken om zijn windstopper in de bus te leggen. Ik maak ook plaats voor verse koprijders maar daar is dan weinig animo voor. Het tempo zakt terug en het duurt even voordat Jochem Janse en Jody naar voren komen en het tempo weer opvoeren. We passeren Stampersgat en rijden richting Fijnaart. Een paar keer klinkt nu het verzoek om wat rustiger aan te doen. Daarna is het weer goed opletten om de passage van de rondweg van Oudenbosch goed te nemen. Elke keer kijk ik weer met verbazing naar de stroken asfalt die hier zijn neergelegd. Niet zo zeer naar die nieuwe weg zelf, maar meer hoe ze de oorspronkelijke wegen die hier liepen hebben aangepast. Her slingeren we van hot naar her om weer aan te sluiten op de weg naar Zegge.

Zoals al in de inleiding gezegd  is de route door Zegge en de doorsteek richting Roosendaal afwijkend van wat ik gewend was. Vertrouwend op de Routeyou route volg ik mijn navigatie die ons prompt een onverharde weg op stuurt. In eerste instantie is die op zich goed te doen en dus besluit ik door te rijden. We fietsen wel eens vaker onverhard en een beetje Strade Bianche moet kunnen wat mij betreft! Maar al snel wordt het een echt zandpad. Ik rijdt op kop maar moet al stevig zwenken soms om niet te vallen dus ik houd mijn hart vast voor wat zich achter me zal afspreken. Uiteindelijk lukt het mij met nog een paar anderen om fietsend de volgende kruising te halen. Daarna kan ik achterom kijken en zie het merendeel te voet komen. Het duurt even voordat iedereen aansluit. Gelukkig zie ik grotendeels vrolijke gezichten en kan iedereen er de humor wel van inzien. Wel zijn John en Wim onderuit gegaan waarbij Wim wat schaafwondjes heeft opgelopen. Sorry Wim, ik heb de route op Routeyou inmiddels al aangepast….

Even later rijden we al weer door Nispen en gaan we ons opmaken voor de finales. Ik rijdt dan nog steeds op kop en ook na de splitsing veranderd dat in eerste instantie niet. Het duurt eventjes en dan komt Arjan langs gezoefd. Hij neemt de rol van Reinier op zich en is de eerste die wat probeert. Na al mijn inspanning gedurende de rit zelf besluit ik vandaag afwachtend te rijden. Het spel komt nu wel op de wagen maar voor mijn gevoel niet zo hard als twee weken gelden. Het zijn dan wel min of meer dezelfde hoofdrolspelers die de finale maken. In eerste instantie meldt ook Eric zich maar daarna zijn het toch weer Niels en Sjors die proberen het hard te maken.

Dit keer is het Huub die een aantal keer de aanvallen pareert. Er staat nauwelijks wind en ik kan niet goed opmaken of we hem nu tegen of mee hebben. Ik geloof niet dat het iets uitmaakte want de meesten konden goed volgen. Je ziet dat iedereen de afgelopen weken volop heeft kunnen trainen. Ik laat het spel wat aan me voorbij gaan en concentreer me voornamelijk op mijn positie wat verder achterin. Ik spaar me krachten en probeer te voorkomen dat ik te ver van achteren terecht kom. Maar eigenlijk loopt alles prima en ik focus me op het wiel van Charl. Maar als die achter een actieve Sjors aangaat laat ik hem gaan.

Zoals ik al verwachtte komt het even daarna toch weer samen en gaan we ons opmaken voor de laatste kilometer. Ik verwacht nu Niels en inderdaad gaat die na de Tol op de pedalen staan. Ook nu wacht ik weer af maar dit keer is dat toch niet de juiste keuze. De sprint die nu volgt is rommelig en iedereen waaiert breed uit over de weg. Ik durf niet links het gat in te duiken omdat ik niet kan zien of er auto’s aankomen en dus is het even in de remmen en volg ik Charl. Die weet altijd wel het goede gat te vinden. Maar een blik naar voren toont me dat Niels al gevlogen is. Knap hoor hoe hij toch in zo’n laatste jump weet afstand te nemen. Charl laat het inmiddels lopen en hem passeer ik nog voor de streep. Lars en Arjan maken de top vijf vol. Daarna is het uitbollen en wachten op de achterblijvers.

Daan.