Rondje Roosendaal

UITBOLLEN RICHTING HET EINDE 

(verslag clubrit 21 oktober 2018)

Nog twee ritten te gaan en dan zit ook dit seizoen er weer op! 2018 zal herinnerd worden aan zijn fantastische zomer, zonder twijfel. En dan zijn we allang vergeten dat het seizoen eigenlijk naadje begon! Wat dat betreft is het een menselijke eigenschap om de slechte dingen te vergeten. Want laten we het nog eens op een rijtje zetten: Rit 1 afgelast ivm voorspelde gladheid. Rit 2 wel verreden maar had eigenlijk ook afgelast kunnen worden. In ieder geval werd er geen finale gereden ivm nattigheid. Rit 3 werd weer afgelast omdat het en nat is, maar vooral omdat het bij de start nog licht vriest, wat samen een onverantwoorde situatie opleverde.  Nadat rit 4 gewoon verreden werd onder normale omstandigheden is het de daarop volgende drie ritten weer raak. Telkens vallen er de nodige buien. En tot slot valt het er in rit 9 met bakken uit en wederom hebben we geen finale ivm natte wegen!

Verder was het jaar natuurlijk prachtig. Wekenlang rond of boven de 25 graden en ook de nazomer mocht er wezen. Nog maar slechts een keer een verregende rit midden september. Zo ook vandaag hebben we weer goed fietsweer. Nauwelijks wind en volop zon bij temperaturen tussen de 9 graden bij het vertrek en 14 graden bij aankomst. Daarom waarschijnlijk ook een mooie okomst van 33 leden en een gastrenner, de zoon van Walter. Rob Naenen bestuurt vandaag de bus en heeft nauwelijks iets meer te doen dan wat plassers terug naar de groep brengen.

Rondje Roosendaal stond vandaag op de rit. Een kortere rit met het nodige keren en draaien die ons in een lus om Roosendaal heen brengt. Zowel Huub als ikzelf hadden afgelopen week nog een keer de boel verkend. Met name de passage door het industrieterrein van de Borchwerf vraagt elke keer weer de nodige aandacht.  Dit keer  ging die passage vlekkeloos op de bus na. Die pakte een afslag te vroeg en daarom werd de hele groep even stil gezet. Dat uitgerekend een roosendaals lid vandaag de bus bestuurde was dus wel opvallend. Ken je dorp?!?

Verder verliep alles soepeltjes. Ritkapitein en aankomend papa Huub reed bijna overal volgens het plan. De rit is met amper 70 kilometer een van de kortere ritten zodat we al weer bijtijds bij de splitsing aankwamen. Dit keer ging de aanloop hier naar toe vrij rustig wat ook wel eens anders is! Wel  jammer dat ondanks de relaxte aanloop we toch diverse tegenliggers in de problemen brachten door  hier breeduit uit te waaieren. Laten we aub oplettend zijn, zeker in dit soort situaties wanneer we splitsen. Geef ook aub signalen door wanneer er geroepen wordt!!

De A-finale trok deze keer beduidend meer deelnemers dan vorige week. Ook Reinier was weer van de partij. Zo kan hij het seizoen toch nog met een beter gevoel afsluiten na alle blessure ellende. Dat hij zelfs weer voldoende op (mentaal) nivo is liet hij zien door zijn traditionele eerste demarrage te plaatsen. Het lukt hem zelfs om een leuk gat te slaan doordat achter hem iedereen verbaasd naar elkaar kijkt. Uiteindelijk is het zijn eigen schoonzoon die de boel op gang trekt. Waarschijnlijk wil hij snel thuis zijn omdat zijn vrouw op het punt van bevallen staat.....

Nu brandt er een leuke en attractieve finale los. Diverse leden plaatsten een aanval en zeker noemenswaardig is die van Folke die het solo probeert en een klein gat slaat. Maar iedereen is bij de les, én iedereen is scherp! Dat blijkt wel als even later Denny (wie anders) en Johan het hazenpad kiezen. Ondanks dat zijn een tijd boven de 50 km/uur rijden lukt het ze niet om een behoorlijk gat te slaan.  Vandaag is dus zo'n finale dat je van hele goede huize moet komen om het verschil te kunnen maken.

Wanneer we al een tijdje op de Westelaarsestraat rijden probeert Yasta het. Achter hem wordt in eerste instantie gekeken maar als ook Eric dan weg springt is iedereen weer bij de les. Eric en Yasta komen samen en proberen definitief weg te komen. Ikzelf rijd al een tijdje voorop  in de achtervolging en voer het tempo steeds wat verder op. We komen langzaam weer dichterbij maar wat verbale druk van mijn kant is nodig voordat iemand mij komt helpen. Huub neemt daarna over en ook de rest doet mee zodat ook die poging weer teniet is gedaan.

Nu gaat Denny aan. Deze poging slaagt niet direct maar even later probeert hij het opnieuw.  Nu krijgt hij wel een gaatje en als we dan ook nog eens verrast worden door een kudde loslopende paarden in galop valt de finale in zijn definitieve plooi. Voor mij is de situatie nu simpel: Ik neem in ieder geval niet meer over en wat mij betreft is de eer voor Denny.  De sprinters die nog een aanspraak denken te kunnen maken op de bloemen voor vandaag zitten nu in het pak: Of initiatief nemen met de kans dat je concurrenten jouw bordje leegeten, of afwachten tot het moment dat Denny te veel voorsprong neemt en niet meer te achterhalen is.

Gelukkig voor Denny wordt het de laatste optie.  Een paar renners probeert nog wel het tempo op te voeren, onder andere Huub sleurt nog eventjes, maar telkens duik ik in het tweede wiel en wacht af wat er gaat gebeuren. Maar zoals al gezegd is de voorsprong van onze dappere koploper voldoende om de sprintende meute voor te blijven. Nummer 6 voor hem is binnen terwijl Folke (volgens mij) kort daarachter de sprint wint voor Rutger en de rest.

Nu rijden we rustig weer terug richting 't Strandhuys. We wachten even op de bus en op Reinier die na zijn vroege demarrage al snel achterop was geraakt. Wederom nemen we buiten op het terras onze intrek en genieten onder het genot va koffie en thee na in de zon. Op naar volgende week, op naar de laatste rit van 2018, op naar de snertrit!

Daan.