Vooraf is in goed overleg en unanieme meerderheid besloten géén triotijdrit te rijden maar een " verrassingstocht" door de Bathpolder en Frederikapolder.
De verdiende én zeer gelukkige winnaar van vandaag schreef het verslag....
Eerlijk is eerlijk. Ook ik twijfel afgelopen dagen of ik de trio tijdrit ga rijden. Zeker wanneer ik ook een aanbod van een groep uit Huijbergen krijg om een rondje Zeelandbrug mee te fietsen. Maar een motiverende app van Renzo doet mij beslissen om toch weer met de ranking boys (Frank, Renzo en Lars) te gaan tijdrijden.
Op de plaat aangekomen zijn er maar 14 renners (13 markiezen en Hylke) Na overleg wordt er unaniem besloten dat dit te weinig is om een fatsoenlijke trio tijdrit te rijden. Dan maar een ritje met finale, iets wat eigenlijk alle markiezen willen. Op de jaarvergadering maar weer eens overleggen want de animo voor tijdrijden is echt laag.
Wij besluiten er een rondje Frederikapolder van te maken. Eerst langs de start aan de Damesweg om er zeker van te zijn dat er geen leden daar ter plaatse zijn.
Het kopwerk wordt vandaag verricht door Rene v D, Folke ( veel), Sjel, Reinier, Hylke en mij. Er staat toch nog een behoorlijk windje in de polder. Daar wij vandaag zonder bus weg zijn rijden wij via de slagbomen het bathse tuindersgebied in. Een bekende route die wij in het verleden vaker met de club reden. Wij steken de ouwe Zeeuwse weg over richting Gawege en al vlot zitten wij op de bekende route terug naar Ossendrecht en Huijbergen.
Gezien het beperkte aantal leden fietsen wij vandaag gezamenlijk 1 finale. Sjel neemt op zijn bekende wijze de kop en fietst lange tijd met een gangetje van zo’n 38 op kop. Alleen Rene versnelt een keer maar Sjel rijdt dit weer dicht. Pas wanneer wij de Westelaar opdraaien demarreert Folke. Eerst is het Rene die er naar toe springt en dan ik. Alleen wanneer wij netjes onze beurten op kop doen sluit de rest weer aan. Even later is het wederom Folke die versnelt. Huub rijdt het gat niet dicht en al snel heeft Folke een mooi gaatje. Het is nu of nooit. Zo hard mogelijk oversteken en hopen dat niemand meespringt. Gelukkig lukt dit en zijn wij met tweeën los. Folke is een prima partner want die blijft gewoon zo hard mogelijk doorrijden en al snel naderen wij de streep. Folke sprint niet meer mee en zo kan ik eindelijk mijn eerste A overwinning vieren. Gelukkig van die hatelijke nul af. René wint de sprint van het peloton waar de B renners Piet en Frank mee zijn. Frank wordt zelfs vierde achter Rene.
Al snel is de rest van de B erbij en gezamenlijk fietsen wij terug naar het Strandhuijs .
Op het terras drinken wij koffie en is het uiteraard weer gezellig.
Lars van der Beek
- Log in to post comments