Snertrit Horendonk

GEEN SNERTWEER MET DE SNERTRIT

De titel vertelt eigenlijk al het verhaal van deze laatste rit van 2024! Deze zondag is een waardige afsluiting van een prachtige periode met zonnig en rustig herfstweer, misschien zelfs wel te omschrijven als nazomerweer. Goed, de temperaturen kwamen dan niet echt boven de 20 graden uit maar verder was het goed toeven op de Brabantse wegen. Wat dat betreft valt de opkomst vandaag met 33 leden toch een beetje tegen. Maar laten we niet te veel bij dat feit stilstaan….

Seizoen 2024 zit er dus na vandaag op. Een fraai seizoen waarin geen enkele rit werd afgelast. Niet dat het altijd mooi en droog weer was, maar nooit waren de omstandigheden zodanig dat er niet gereden kon worden. Maar het feit dat er dit jaar maar liefst 33 finales verreden zijn geeft wel aan dat het weer zeker niet tegen zat. We moeten tot 2014 terug om een seizoen zonder afgelaste ritten tegen te komen, dus best bijzonder is het wel.

Maar terug naar vandaag. Zoals al gezegd 32 leden aan het vertrek op de fiets en eentje, Rob Franken, in de bus. Slechts 56 kilometer stonden er vandaag op het programma, de kortste rit van het seizoen. Natuurlijk met de reden dat we dan bijtijds weer terug in ’t Strandhuys zijn voor de afsluitende, traditionele snert en broodje kroket of frikandel. Iets na negenen vertrekken we na inleidende worden van ritkapitein Jody. Zeker de waarschuwing voor bladeren is op zijn plaats want de ondanks de temperaturen is de herfst op dat vlak echt wel ingetreden!

Je merkt aan alles dat iedereen bezig is met het afscheid van dit seizoen. De rit kabbelt rustig voort, net als het geroezemoes uit het peloton. Ludo heeft wat probleempjes met zijn achterwiel en probeert het nog voor het uitrijden vanaf de Plaat op te lossen. We rijden uit via de Binnenbanddijk en het is hier ook oppassen voor de bladeren op het wegdek. Gelukkig zijn er geen valpartijen vandaag, waarschijnlijk omdat iedereen goed oplet en veilig rijdt.

Op weg naar de Westelaarsestraat worden we in eerste instantie geconfronteerd met een wegafsluiting. Om deze te omzeilen kiezen we voor een binnendoor route langs het in aanbouw zijnde vakantiepark van Landal. Maar ook daar komen we niet ver. Blijkbaar heeft er een ongeluk plaats gevonden en mogen we niet verder. Dus maar weer terug en toch maar proberen via de oorspronkelijke route. Over gloednieuw asfalt lukt het toch nog vrij gemakkelijk om de Westelaar te breiken.

Met een licht windje in de rug rijden we naar Nispen en vandaar naar de Rozevendreef die we niet helemaal uitrijden maar al vrij snel rechtsaf verlaten. Nu passeren we een stukje van ongeveer 200 meter onverharde weg. Reinier probeert hier wat voorop te komen om foto’s te maken maar een lekke band gooit roet in het eten. De rest komt er wel ongeschonden overheen. Daarna is het rechtsaf richting de Lange Schouw en maken we ons alweer op voor de terugweg.

We passeren Nispen voor de tweede keer vandaag en daarna maken we ons op voor de laatste finales van dit jaar. De weinige wind is inmiddels wat toegenomen tot een serieus briesje. De animo om op kop te rijden is dan ook iet zo groot. En ook splitst de groep zich nu in drie delen, zij het maar tijdelijk. We komen toch als een groep bij de start van de finales. Ook nu rijdt weer een grote groep rechtdoor voor de laatste bloemen van het seizoen.

Arjan rijdt bij de A het eerste stuk op kop maar heeft niet veel zin om vol door te trekken. Onze super loco motief Albert-Jan is er vandaag niet bij en dus is het aankijken hoe het vandaag zal gaan. Uiteindelijk is het Charl die de eerste versnelling plaatst. Een versnelling die snel door mij wordt overgenomen en even later door Huub en Frenk. Hiermee zijn direct de hoofdrolspelers van het eerste gedeelte genoemd. Zij proberen nog iets van een forcing te doen. Maar omdat niemand met overtuiging dit doet levert het niet veel op. De westenwind blaast hier nagenoeg recht op kop en dus is er niemand die op het kantje gezet kan worden.

Wanneer we rechts afslaan komt de wind van opzij. Nog even proberen de vier eerder genoemde leden de snelheid op te voeren maar ook nu stokt het telkens weer te snel. De oversteek naar de Westelaarsestraat gaat zonder problemen maar al snel valt het tempo stil omdat niemand iets probeert te ondernemen. Uiteindelijk is het Amadeo die het blijkbaar niet meer aan kan zien en de kop neemt. Zo komt in ieder geval het tempo weer een beetje terug. Maar er wordt voornamelijk gekeken en gerekend zodat we als een groep richting de Tol rijden.

Op wat kleine uitvallen van, volgens mij, Jeffrey en ook later van Arjan na is het vooral naar elkaar kijken. Als Arjan het tempo laat terugzakken besluit ik maar over te nemen omdat ik anders bang ben dat het een surplace gaat worden. Dan neemt gelukkig Charl de kop. Hij zou vandaag controlerend rijden en ik zou het mogen proberen. De streep is dan minder dan een kilometer voor ons. Charl stuurt uit naar de linker kant van de weg en ik zit strak in zijn wiel. Frenk is dan degene die zich niet meer kan inhouden en midden door trekt hij de sprint in gang. Maar het is nog ver, te ver zal al snel blijken, want ik zet de achtervolging in en haal de vis langzaam maar gestaag binnen. Even voor de streep passeer ik hem en pak zo mijn derde van dit seizoen. Jaime zat in mijn wiel maar kan Frenk niet meer voorbij en wordt zodoende derde achter Frenk. Arjan pakt even later de vierde plek.

Het ligt niet echt uit elkaar en al snel sluit ook de bus aan en rijden we terug naar ’t Strandhuys. Hier zetten we onze fietsen weg en nemen binnen onze gereserveerde plakken in. Voorzitter Arjan maakt de genomineerden voor het clubkampioenschap bekend: op Charl, Bas, Machiel of Amedeo kan vanaf nu gestemd worden. Daarna wordt de snert geserveerd en kunnen we voor het laatst dit seizoen de rit nabespreken. Met speciale dank aan ’t Strandhuys voor hun gastvrijheid dit jaar weer!

Daan