Oesterdam-Tholen

OESTERDAM WIND MEE!

Vijf voor negen draai ik de Boulevard op samen met Frank, Wim en John als afgevaardigden vanuit Halsteren en Tholen. Er staat een matig oosten windje en dat betekent in deze tijd van het jaar vaak niet al te hoge temperaturen. Omdat het bewolkt is, is de temperatuur niet zo laag als gisterenmorgen rondt dezelfde tijd maar ik heb toch mijn winterjack aangetrokken en hand- en overschoenen aangedaan!

Ik zie onze ritkapitein van de dag Jan Mens met een driekwartbroek aan staan. Hij is vooralsnog de enige die geen lange broek aan heeft. Maar daar komt even later verandering in als Flandrian Rene van Dongen arriveert met korte broek! Weer wel armstukken, dat dan wel. Chauffeur van de dag is Leo. Hij zal vandaag een saaie rit hebben, gelukkig voor ons, want dat betekent geen lekke banden of andere ongemakken.

Buienradar gaf een oprukkende buienlijn richting West Brabant en Zeeland die zou verpieteren voor hij onze contreien zou bereiken. Maar het is altijd maar afvragen hoe zich dat ontwikkelt. Gelukkig voor ons had de weer-app het dit keer bij het rechte eind. Sterker nog: tegen het eind van de rit zagen we zowaar ook nog de zon erbij komen. De rest van de dag verliep stralend…

De rit zelf verliep rustig waarbij onze ritkapitein Jan het leeuwendeel van het kopwerk deed. Door de zuidoosten wind was dat tot aan st Annaland voornamelijk wind mee. Hoewel het niet echt hard waaide was het wel een constante ‘dikke’ wind die ons het tweede deel merkbaar afremde. Wat ons soms ook afremde waren de stukken weg waar de ploeterende boeren in de oogsttijd de nodige zand, klei en andere troep achter lieten. Gelukkig was het droog!

Met het naderen van het einde van het seizoen lopen ook de afstanden van onze clubritten terug. Vandaag is er ‘slechts’ 73 kilometer af te leggen door het peloton. En dus al weer snel zijn we bij de brug van Vossemeer, splitsing en startpunt van de finales. Ongeveer de helft kiest voor de A-finale die vooral wind tegen zal zijn.

De animo om op kop te rijden is niet groot. In de aanloop is het in eerste instantie Charl die voorop rijdt. Na opdraaien van het finale parcours neemt Rene Been het over. Ik zit in zijn wiel en ben beducht op de uitval van Albert-Jan. Ik schat in dat hij vandaag de enige is die het wel ziet zitten om lang tegen de wind in te mogen ploeteren. Als Rene het tempo wat laat zakken is het inderdaad Albert-Jan die me links voorbij komt. Ik sluit maar direct aan in zijn wiel terwijl Rene zich laat terug zakken.

Dan volgt een bijzonder vervolg! Super locomotief Albert-Jan zet zich in tijdrithouding en rijdt stoïcijns een constant hoog tempo zonder om te kijken. In eerste instantie met de wind iets schuin van voren zo’n 38 km/uur, later met de wind volop op kop nog altijd 35 km/uur. In mijn hoofd telkens de vraag of ik hier wat moet proberen? Maar het antwoord is telkens weer: Nee. Ik kan echt niet harder dan de beul voor me en de rest van de groep kan hier gemakkelijk uit de wind meegezogen worden. En dus blijf ik maar zitten, vooralsnog een gemakkelijke zetel….

Na het keerpunt de Zwarte Ruiter wordt het anders. Nu krijgen we in eerste instantie de wind van opzij, misschien zelfs wel een beetje wind mee. Albert-Jan gaat onverstoorbaar door met op kop rijden en voert het tempo op tot ruim boven de 40 km/uur. Naarmate we de Stoofdijk verder oprijden draaien we weer wind schuin tegen. En omdat de wind uit oostelijke richting komt wordt nu de hele groep op de kant gezet. Albert-Jan rijdt scherp en dat betekent dat er nu aan de achterkant leden afwaaien. Ikzelf zie daar niets van want van achterom kijken komt het niet. Ik heb al mijn aandacht nodig om goed in het spoor van de man voor me te blijven. Alleen in de bochten kan ik even spotten wat de situatie is.

Het afdraaien linksaf de Glymesweg op levert ook geen verlichting. Nog steeds is het wind tegen en ook nog steeds weet Albert-Jan van geen ophouden. Wel is het nu makkelijker om positie te kiezen maar tegelijkertijd ligt hier ook weer veel opgedroogde modder op de weg zodat het goed opletten geblazen blijft. Hoewel het tempo hier wat lager wordt heeft toch niemand hier het lef, ook ikzelf niet, om weg te springen.

Ik moet vanuit tweede wiel wel telkens Albert-Jan de weg wijzen. Zijn parcourskennis is nog niet optimaal. Bij de zigzag-bochten na de Glymesweg gaat dat dan ook even niet goed. Eerst rechtsaf de Heenweg gaat nog prima. De volgende afslag linksaf de Polderweg in is voor mij zo vanzelfsprekend dat ik pas te laat in de gaten heb dat Albert-Jan hier niet gas terug neemt. Ik roep nog: ‘Links-af!’. Maar hij schiet hier rechtdoor waardoor er ineens een compleet nieuwe situatie ontstaat. Ik baal enorm, niet alleen voor Albert-Jan die hier de (af)slag mist en nu weer een extra inspanning moet doen om weer aan te sluiten, maar ook omdat ik nu opeens niet meer inde ideale zetel voor het eindspel zit maar met mijn neus in de wind van de overgebleven mannen vooraan.

Ik heb nu wel tijd om eens om te kijken en te zien wie er allemaal nog in mijn wiel zitten. Uiteraard Charl, maar ook Jochem, Jaimy en Albert. De rest is gezien zo te zien! Ik probeer nog wel tempo te houden want niemand wil hier graag de kop overnemen tot ik Albert-Jan opeens weer voorbij zie komen. Door ons getreuzel is hij weer aangesloten en neemt zijn vertrouwde plekje op kop weer in. Doordat hij links voorbij komt met de rest in zijn wiel zit ik even opgesloten. Gelukkig gaat, volgens mij, Jochem nu al vroeg de sprint aan. Ik zoek snel het wiel van Charl die buitenom versnelt en over iedereen heen gaat. Ik kan goed zijn wiel houden maar meer dan dat zit er voor mij helaas niet in. Nummer 21 is binnen voor Charl dit jaar terwijl ik de laaste jump van Jochem kan afslaan en tweede wordt.

Na Jochem komt Albert voor Jaimy en Albert-Jan over de streep. Dan is het even wachten op de achtervolgers. Tim komt er voor de tweede keer in twee weken achter dat je bij het begin van de finale niet in het laatste wiel moet zitten…. Hij wordt 7de voor Rene Been en Frank. Daarna volgt nog een trio rijders met Jan Mens, Niels en Frenk Sr. Wanneer iedereen over de streep is rijden we gezamenlijk terug naar het Strandhuys.

Daan.

Let op: de komende twee ritten zijn aangepast in de lijst. In plaats van twee ritten van meer dan 80 km zijn er nu ritten gekozen die wat korter zijn maar die ook het eiland Tholen mijden ivm troep op de weg!