PrinsenvanderBeek

PRINSEN-VAN-DER-BEEK IN DE ZON

De laatste rit van september staat op de rol met een nieuwe rit. Bedenker is Lars, de Pogi van TC de Markies. Wanneer ik dit type heeft Pogacar net zijn eerste Wereldtitel binnen gehaald. Nu denk ik niet dat onze Lars dat binnenkort ook gaat doen maar het jeugdig enthousiasme van onze Huybergse wethouder legt het zeker niet af voor die van de Sloveen!

Lars was vandaag ook ritkapitein zodat hij zijn fraaie route zelf mocht tonen aan de rest van de club. Die rest was getalsmatig een stukje minder groot dan we de laatste tijd gewend zijn. Twintig fietsende leden en onze chauffeur voor vandaag Wouter van Welzen stonden aan het vertrek in een heerlijk zonnetje. Ondanks dat was het best wel fris en was ik blij dat ik handschoenen en overschoentjes had aangedaan, zeker in het eerste uur. Gelukkig stond er weinig wind zodat we al snel de warmte van onze kachel aan de hemel konden voelen, tenminste, zolang we niet in de schaduw reden.

Vandaag zou het tempo bescheiden zijn. Bij mij kwam het ritgemiddelde niet eens boven de 30 km/uur uit en dat terwijl we de finale met meer dan 40 km/uur reden. Maar daar later meer over. Gelukkig is Lars nooit te beroerd om op kop te rijden. Maar bij gebrek aan onze vaste locomotief Bas was de animo om op kop te rijden bij de rest van de groep een stuk minder. Ikzelf was daar mede debet aan maar omdat Wouter in Ettenleur de groep niet kon volgen over het fietspad, waren we die de rest van de ochtend kwijt. Mijn taak vanochtend was dan ook om achterin de boel in de gaten te houden.

Gelukkig reden we geen enkele lekke band vandaag en was het tempo ook al geen probleem zoals eerder opgemerkt. En dus konden we rustig babbelend genieten van de leuke stukjes rondom Prinsenbeek en Ettenleur. Voor mij, en volgens mij voor velen, een onbekend stukje waar ik nog niet veel gefietst had. In dit stukje West Brabant liggen veel losse, brede fietspaden. Enige nadeel daarvan is dat het daar soms ook druk kan zijn. Maar ook viel het grote aantal hardlopers op onze weg op.

Halverwege, net voor het inrijden van Hoeven hielden we een plaspauze. Zeker geen ongebruikelijke stop voor zo’n lange rit, maar liefst 97 kilometer! Er werd gretig gebruik van gemaakt en Esther beloofde ook nog om niet te kijken….

Daarna volgde een flink stuk zuidwaarts en dus kregen we hier de zuiden wind op kop. Ook hier veel fietspaden en stukken die we al een tijd niet meer in een van onze routes hebben zitten. Uiteindelijk komen we uit in Rucphen en even later in Schijf. Vanaf hier maken we ons op voor de finales nadat we Nispen gepasseerd zijn.

Ik zit rustig achterin wat te kletsen als ik zie dat de groep voor me aan het breken is in meerdere stukken. Geen idee waarom, maar omdat ik vandaag wel zin heb in een lekkere finale besluit ik om toch maar naar voren te rijden. Hoewel ik prima in vorm ben voel ik wel nu al mijn beentjes na die inspanning. Ruim voor de splitsing ben ik aangesloten bij de voorste groep. De hardrijders die er net voor gezorgd hadden dat de groep in stukken brak slaan rechtsaf met de B mee? In totaal negen man kiest voor de A, bijna de helft dus.

Tot aan de oversteek van de Zoom blijf ik op mijn gemak achterin hangen zodat iedereen de kans krijgt om aan te sluiten. Zodra we bij de officiële start komen zie ik het even aan. Charl rijdt hier nu op kop maar is zo te zien niet van plan om dat nog lang te doen. Voor mij het sein om maar direct aan te gaan. Met de wind schuin van voren voer ik de snelheid op tot zo’n 46 km/uur. Uiteraard is het Charl die direct in mijn wiel zit, al vrij snel gevolgd door Frenk sr die de laatste weken goed in vorm is. Daarachter zit men blijkbaar even niet op te letten of naar elkaar te kijken. Alleen Robby kan nog net de aansluiting maken. De rest fietst vanaf dan alleen nog achter de feiten aan!

Dat eerste stuk hebben we zoals al gezegd de wind schuin van voren en dus is het zaak om hier de definitieve schifting te maken schat ik in. Dus trek ik maar gewoon door en ben blij dat ook Charl er blijkbaar hetzelfde over denkt. Met z’n tweeën gaan we kop over kop. Het duurt eventjes maar dan neemt ook Rob zijn plekje in het treintje in met telkens ook zijn kopbeurten. Alleen Frenk geeft aan op zijn limiet te zitten. Vooralsnog geen probleem en met z’n drieën draaien we gewoon door. Frenk zal nog wel een paar keer meedraaien maar zij het beperkt.

Als snel heb ik door dat mijn doelstelling voor vandaag al gehaald is: Voorop komen en blijven met een klein groepje. Charl doet zijn kopbeurten vlot en sterk terwijl Rob wat meer moeite heeft en telkens maar kleine stukjes op kop rijdt. Maar daardoor blijft het wel goed draaien! Ook al vrij snel heb ik door dat er tegen Charl vandaag weinig kruid gewassen is en dus schik ik me maar in mijn rol om het tempo hoog te houden.

Achter de Tol zit ik op kop en laat ik het tempo wat terugzakken. Uiteraard neemt nu niemand meer over en ik zit te wachten tot de eerste zich niet meer kan inhouden. Normaliter ben ik degene van de lange sprint maar vandaag gok ik op een kortere sprint. Maar niemand gaat aan en we zijn de streep al tot 200 meter genaderd als het Charl is die gaat. Hij heeft direct een leuk gat te pakken terwijl ook Frenk en Rob achteruit mijn wiel wegspringen. Ik reageer ook direct en pak eerst Robby en dan Frenk terug om met enige afstand achter Charl (nr 20 van dit seizoen!) . Frenk wordt derde, nog voor Robby.

Het duurt even voor de achtervolgers in zicht komen. Albert sprint voor Lars en Tim naar de vijfde plaats. Daarachter zitten nog Frank en Jan. We wachten even tot iedereen aangesloten is en rijden dan weer terug naar ’t Strandhuys. Nog voor we hier aankomen halen we de B in en dus komen we met de complete groep op de Boulevard aan. Dit keer zitten we binnen en kunnen we daar de boel nog eens nabespreken en het WK voor de heren voor bespreken. In beide gevallen voorspelbaar!

Daan