Sprundel

FRISSE TEGENWIND ONDER EEN STRALEND ZONNETJE

Vorige week was het seizoen van TC de Markies van start gegaan. Toen startte we net als vandaag met veel zon terwijl de temperatuur niet zo veel verschilde. Aan het begin was het wat frisser dan vorige week, aan het einde van de rit was dat gelukkig andersom! Vorige week stond de rit in het teken van ons afscheid van Perry maar vandaag werd voorzichtig de draad weer opgepakt naar een ‘normale’ rit door de zuidelijke landstreken onder Roosendaal.

Terwijl ik de fiets tevoorschijn haal zie ik dat er een laagje ijs op de vijver ligt. Een blik op de thermometer bevestigd dit: De opkomende zon doet enorm zijn best om het net boven nul te krijgen. De verwachting is dat het later die dag zo’n acht graden zal worden. Uit de wind zal het dus goed toeven zijn, zij het dat die wind met een kracht 3 á 4 pal uit het oosten waait! Best fris dus al met al en daarom doe ik winteroverschoenen aan en trek ik handschoenen aan.

De opkomst is vandaag ongeveer gelijk aan die van vorige week. 37 leden plus oudlid Dolf staan wederom te popelen van ongeduld om te vertrekken. Vandaag is het Joop, vorige week ontbrak hij nog ivm een skievakantie, die achter het stuur van de volgbus van Hermes is gekropen. Echt veel werk zou hij niet hebben, tenminste niet tot aan de finale.

Wat vorige week niet echt lukte, ook niet na persoonlijk ingrijpen door mij met het stilzetten van het peloton, ging deze week wonderbaarlijk van zelf: Het tempo lag keurig netjes zodat iedereen kon volgen, op een duwtje voor onze razende reporter na dan tenminste! Het zal zeker te maken hebben gehad met de harde en kille wind die ons recht in het gezicht blies, maar feit is dat we regelmatig amper 29 km/uur reden. Maar gezien de omstandigheden was dat een prima snelheid zodat er ook gezellig gekeuveld kon worden in de schoot van het peloton!

De route van vandaag voert ons in eerste instantie langs dezelfde weg als een week eerder. Pas bij de rotonde van de Lange Schouw wijken we af door rechtdoor te rijden richting Schijf. We rijden nu als het ware tegengesteld aan hoe we wel vaker op weg zijn naar de finales. Ook na Schijf blijven we ‘tegengesteld’ fietsen naar Sprundel. Vooraan kiest men ervoor om niet het brede dubbel uitgevoerde fietspad te volgen. In plaats daarvan blijven we op de rijbaan fietsen. Deze keer echter worden we opeens voorbij gereden door twee moteragenten. Ze zijn best wel coeland want we worden niet bekeurd maar krijgen we de opdracht verder te fietsen over het daarvoor bestemde weggedeelte: Een fietspad!

Al die tijd hebben we wind mee. Na Sprundel rijden we door naar Rucphen. Eerst zit een tractor met een oplegger vol zand dwars. Tc de Markies zou zichzelf niet zijn als ze opeens helemaal rare acties gaat doen. Sommige leden besluiten links en rechtsom in te gaan halen met alle gevaarlijke situaties van dien. Beter hadden die ongeduldige leden eventjes gewacht omdat 500 verder het feitspad begon. Gelukkig waren er geen valpartijen maar echt slim was het allemaal niet!

Inmiddels rijden we weer westwaarts en blaast de wind ons heerlijk in de rug. Ook nu blijft de snelheid keurig onder controle. Echt een compliment aan de rijders voorop wat dat betreft! Pas na Nispen schiet de snelheid erin. Ik heb zomaar het vermoeden dat veel leden zich willen laten gelden na deze rustige aanloop. En dat klopt dus ook. Ruim 20 man kiest voor de A en dus verzamelt zich een grote groep, wachtend op het signaal om los te barsten!

Ik zit te ver naar achteren om te zien wie de eerste demmarage plaatst. In ieder geval niet Reinier want die rij ik al vrij snel voorbij wanneer de snelheid omhoog schiet. Ook Richard moet al snel de rol lossen. Wanneer ik op mijn tellertje kijk wijst deze 50 km/uur aan. Wind mee weliswaar, maar toch wel hard voor die eerste kilometer van de eerste finale van dit seizoen. Ik ben inmiddels al intuitief wat opgeschoven. Als ik halverwege de Ouwerveldeweg wat ben opgeschoven zie ik dat er zes man voorop rijden. Ik verwacht dat we die al snel weer zullen terugpakken.

Dat blijkt verkeerd ingeschat. Jan Kees, Johan, Huub, Jan Henning, Lars en Robbert hebben een leuke voorsprong gepakt terwijl er nog wat individuen aan het elastiek hangen. Blijkbaar wordt er zoveel snelheid ontwikkeld dat die één voor één terugvallen in de achtervolgende groep. Dit komt ook doordat we op de Schouwbaan zijn aanbeland en de wind inmiddels schuin van opzij blaast. De laatste ‘afvaller’ is Rob Naaijkens. Ik frons even omdat ik verbaasd ben dat hij de rol heeft moeten lossen.

Het duurt te lang alvorens er een georganiseerde achtervolging op gang komt. Kenmerkend is het bijvoorbeeld dat Sjors zo hard overneemt dat hij even los komt te zitten. In die fase wordt het gat gestaag groter. Tot die tijd heb ik me zoveel mogelijk beperkt tot zo goed mogelijk positie kiezen en vooral uit de wind te zitten. Na mijn val begin januari, met gebroken ribben tot gevolg, heb ik 8 weken trainingsachterstand en vreesde ik niet mee te kunnen. Zo in de volle finale blijkt dat gelukkig mee te vallen en besluit ik om ook mijn steentje bij te dragen. Dan begint het zowaar een beetje te draaien en komen we weer iets dichter bij, met name door een forse inspanning van Rob.

Op het fietspad wordt die achervolging abrupt onderbroken wanneer Ludo tegen het achterwiel van Jochem rijdt en helaas onderuit klapt. De kopgroep daarit op dat moment al de Westelaar op en krijgt niets mee van de misére. Ook de voorstehelft van de eerste achtervolgende groep vervolgt zijn weg, mede op mijn advies om door te rijden. Ikzelf besluit om te keren om te kijken wat de schade is en wie de slachtoffers zijn. Uiteindelijk blijkt het alleen Ludo te zijn die gevallen is. Ondertussen zijn ook de laatste mannen in koers, een man of tien bij elkaar, bij Ludo gekomen. Ludo is even wat beduusd en wil vooral met rust gelaten worden. Gelukkig is Reinier onder ons die zich over het slachtoffer ontfermt. Chauffeur Joop zal Ludo terug naar het Strandhuys brengen terwijl de rest zijn weg vervolgt. Eerst rustig aan maar alnaar gelang de rit vordert harder en harder….

Ondertussen maken de zes koplopers er een mooie finale van. Voor zover ik begrepen heb moeten Robbert en Huub, na veel werk, de kop lossen en rijden Jan en Lars een stukje los terwijl Johan en Jan Kees vooral naar elkaar kijken. Maar de twee meest ervaren oude rotten weten toch het gat nog te dichten en sprinten samen voor de overwinning. Met enige centimeters voorpsprong is het Kan Kees die de eerste finale weet te winnen, gevolgd door Johan. Op de derde plek is Lars ook tevreden met zijn prestatie. Jan Henning valt net buiten het podium.

Uiteindelijk komt iedereen aan op de Plaat voor een bak koffie of thee bij ons nieuwe clublokaal Het Strandhuys. Met Ludo blijkt het gelukkig redelijk goed te gaan. Op een paar schaafwonden en beschadigde kleding is hij in staat om zelf naar huis te fietsen. Zijn fiets is niet serieus beschadigd op wat kapotte remgrepen na.

Daan