Snertrit (Horendonk)

De laatste loodjes voor 2025….

Het seizoen zit er bijna op. Nog één rit te gaan vandaag. Met 53 km niet de langste maar door een stukje onverhard én na afloop gezamenlijk snert eten bij ’t Strandhuys maken deze rit wel een bijzondere en ook traditionele afsluiting van ons wegseizoen. Overigens hing het nog wel een tijdje aan een zijden draadje omdat de weersvoorspellingen lang de verkeerde kant op dreigden te gaan met veel wind en nog meer regen. Gelukkig viel echter het kwartje de laatste dagen steeds meer onze kant op. Op wat gespetter na bleef het droog maar de wind was wel een uitdaging!

Om negen uur hadden zich 30 fietsende leden plus chauffeur van de dag René Been zich gemeld op de Boulevard. Ritkapitein Lars hield een korte toespraak die aan duidelijkheid niets te wensen over liet: Een beetje regen of niet, de onverharde strook bleef vandaag gewoon in het parcours zitten en de finales zouden sowieso gereden worden! Dat was duidelijk voor iedereen en gezien de vele juichkreetjes door veel leden ook ondersteund. En dus zette de groep zich een paar minuten later in gang, maar niet alvorens ritfotograaf Amadeo een mooie groepsfoto had genomen.

Al snel werd duidelijk dat de wind een factor was om mee rekening te houden. Alhoewel het voorste gedeelte onder aanvoering van Lars op een bescheiden tempo de plaat af reed waren er toen al leden die het te snel vonden gaan. Al snel verstomde dat wel toen we met de wind in de rug richting het oosten reden. Met zo’n motor in de rug was het makkelijk te volgen en was er tijd en ruimte genoeg voor goede gesprekken, bijvoorbeeld over de mooie prestaties op de baan van de afgelopen dagen.

Chauffeur René en bijrijdster Esther hadden vandaag niet veel te doen. Gelukkig geen lekke banden maar enkel wat plassers die terug naar de groep gebracht moesten worden. Wel was er vlak voor de splitsing nog een vervelende valpartij van Arjan toen een grote vrachtwagen ons tegemoet gereden kwam en we even moesten indikken. Gelukkig zonder veel erg kon hij zijn rit vervolgen. Alleen wat scheuren in zijn lange broek maar verder niet al te veel zichtbare schade.

Daarna naderde de splitsing snel. Eerst Albert-Jan en daarna Rob Franken voerden het tempo wat op waardoor de groep wat uiteen viel. Maar iedereen had daarna de mogelijkheid om aan te sluiten bij de groep naar keuze. Het aantal leden dat voor de A-finale koos was beperkt. Wel was de groep iets groter dan vorige week. Ik zat al direct goed voorin omdat de wind vandaag wel eens een snelle forcering zou kunnen brengen.

Ik had verwacht dat de wind recht van voren zou komen en dan zouden de eerste kilometers niet zo spannend hoeven zijn. Maar dat pakte toch anders uit. Al direct werd de groep op het kantje gezet door, wie anders, Albert-Jan. De wind kwam schuin rechts van voren en dus was het goed positie kiezen. Tim is daar niet zo heel goed in want al snel kwam hij rechts van Albert-Jan een soort tweede waaier vormen waardoor met name Charl en ik het een stuk gemakkelijker hadden. Op een gegeven moment ziet Albert-Jan de noodzaak van deze wijze van rijden niet in en laat zich wat terug vallen. Tim blijft stug door trappen maar slurpt op deze wel zijn tank in rap tempo leeg. Waar uiteindelijk de rol heeft moeten lossen heb ik niet mee gekregen maar hij zat al snel niet meer in de kopgroep?

Daarna is het Huub die wegspringt. Ik besluit vandaag op alles te reageren. Vorige week in onze vlucht heeft Charl toegezegd om vandaag de sprint voor aan te trekken. Voor mij is het dus zaak om alles bij elkaar te houden en dan het in de sprint af te maken. Dus tot nu verloopt alles prima. Ik heb geen idee hoe groot de groep is en wie er allemaal mee zijn. De harde wind op de kant maakt het mij niet makkelijk om achterom te kijken. Pas bij het opdraaien van Westelaarsestraat kan ik op de rotonde even een blik naar achteren werpen. Nog met zijn zessen schat ik dan in. Inmiddels heeft Albert-Jan weer een poging gedaan om de boel op te schudden. Ik reageerde direct en zit weer in mijn favoriete positie: in tweede wiel. Maar Albert-Jan heeft zo te zien geen superbenen vandaag of hij ziet het zinloze in en houdt al snel zijn benen weer stil. Nu is het weer Huub die een volgende poging doet!

Maar al snel zit ik weer in zijn wiel en is het aftellen richting de streep begonnen. De wind is vrij recht van voren en door de breedte van de straat wordt nu niemand op het kantje gezet. Nog steeds gaat voor mij alles naar wens. Ook dit keer houdt Huub het weer lang vol en ook deze keer neemt Albert-Jan het weer over als Huub er de brui aan geeft. We zijn al op weg naar de Tol en ik ben benieuwd wie het nog gaat proberen. Jochem misschien? Als hij de benen heeft verwacht ik vooral hem. Maar blijkbaar is dat niet het geval. We zijn al bij de Tol als het opeens Jaime is. Ik had hem vandaag nog niet gezien dus ben ik enigszins verbaasd. Maar snel herpak ik me en soepel dicht ik het gat naar hem. Ik kijk achterom en alleen Charl zit nog in mijn wiel. Dan rolt zich het geplande scenario af: Charl trekt de sprint aan en vrij gemakkelijk kan ik mijn 3de van het seizoen pakken, of de vierde als je de triotijdrit meetelt.

Jaime wordt derde en een voor een komt de rest ook over de streep. We wachten tot iedereen aangesloten is en rijden dan via de Heimolen terug naar ’t Strandhuys.

Daan