Rucphen

ONDER DE VLEUGELS VAN DE BONDSCOACH

Na weken van fraai nazomerweer is het weer dit weekeinde helemaal omgeslagen. Tikte we donderdag nog makkelijk de 23 graden aan, vandaag halen we de 10 nog niet eens. Tel daar bij op dat er talrijke felle regenbuien over Brabant, gepaard met flink wat wind, en je begrijpt dat het niet bepaald uitnodigend weer is!

Toch staan er om negen uur bijna 20 leden bij de Schelp. Dit zal waarschijnlijk ook komen omdat vandaag de bondscoach van de heren elite renners zal aansluiten. Mede clublid Amadeo heeft goede kontakten met Koos Moerenhout, tweevoudig Nederlands kampioen op de weg,  en had hem gevraagd om een keer met ons mee te fietsen en dat zag Koos wel zitten.

En het moet gezegd worden: Het siert Koos dat hij gewoon aansloot, ondanks het voorspelde hondenweer! En zo kon iedereen die dat wilde even naast hem rijden tijdens de rit en een praatje maken. Ook na afloop ging hij mee naar het Strandhuys om koffie te drinken.

Maar zover was het nog niet. Zoals al gezegd een flinke opkomst gezien het weer die met droog weer vertrok richting Steenbergen. De uitrit van Bergen via Alle stoplichten en illegale passages over het Shell tankstation is ruk maar gelukkig is het helemaal niet druk zo op deze zondagmorgen. Hier moeten we toch eens goed over nadenken of dat niet beter kan. Via de bekende route langs Vredenrust, gezien de moord van afgelopen week niet zo rustig, richting Welberg. Even verderop stond Koos al op ons te wachten. Even daarvoor was het begonnen met regenen. Al die tijd zagen we de dreigende wolken al hangen en een regenboog kondigde de nattigheid al aan!

We rijden dan richting Kruisland over het fietspad dat er zo nu en dan echt beroerd bij ligt, zeker omdat nu ook bladafval er af en toe een gladde boel van maakt. Mijn gedacht dwalen onbewust af naar dezelfde rit een paar jaar geleden waar Bas zo hard onderuit ging onder dezelfde omstandigheden! Ik vermoed dat dat de reden is dat Bas er vandaag niet bij is….

Inmiddels zijn de hemelsluizen helemaal open gegaan en waait het flink. Net nu krijgt Jochem een lekke band en omdat de bus nog bezig is eerdere slachtoffers van pech te helpen zit die niet achter de groep. Dat betekent dat we met heel de groep onder de bomen moeten wachten tot Jochem met zijn verkleumde handen een nieuw bandje gestoken heeft. We maken van die pauze maar gelijk gebruik om af te spreken de kortste weg terug te rijden. Daar ben ik op zich wel blij mee want mijn handen verkleumen flink. Daarom zoek ik maar de koppositie op naast Charl, die daar al zo’n beetje heel de rit te vinden is, om een beetje warm te worden.

We moeten wel goed opletten want de groep volgt niet direct ons tempo en er valt een gaatje. Gelukkig wordt het nu droog en neemt de wind ook flink af zodat we een beetje beginnen op te drogen. Ook hebben we de noordwesten wind nu voornamelijk in de rug. Het geroezemoes achter ons neemt ook flink toe wat er op duidt dat de sfeer stijgt. Daarom rijden we toch via Nispen de ‘gewone’ finaleroute van de A, maar wel zonder een echte finale te rijden. Wat voorstellen om nog een extra lusje te rijden negeren we uiteindelijk toch maar en zo komen we al rond elf uur aan bij het Strandhuys. Snel worden er oude theedoeken tevoorschijn getoverd zodat we met onze natte en vieze kleding de stoelen niet al te vuil maken.

Onder het genot van thee en koffie wordt de aangeboden appeltaart met slagroom gretig weg gewerkt. Er wordt nog wat na gekletst met Koos die nog steeds bij ons is. Even daarvoor is er nog een groepsfoto gemaakt met Koos in het middelpunt. Bedankt Koos dat je ondanks het slechte weer een rondje met ons wilde mee rijden!

Daan