Krabbenkreek

ROUTE KRABBENKREEK ZONDER DE KREEK…

Na een zonovergoten zaterdag waren de verwachting hooggespannen. Maar helaas duurde het best eventjes voordat de zon doorbrak. Ook stond er, net als gisteren, een stevige wind. Door die noorden wind voelde het daarom nog best fris aan het eerste uur. Of het daarmee te maken had weet ik niet maar de opkomst was wederom matig. Slechts 25 leden stonden reden vandaag de rit over het eiland Tholen waaronder een nieuw lid: Jeroen Sanen. Welkom Jeroen!

Verder ontbrak vandaag de chauffeur. Jan Kees had zich niet gerealiseerd dat hij nu al aan de beurt was en ook was er helaas geen herinnering vanuit de ritcommissie verstuurd en zodoende moesten we het dus zonder back-up van een gemotoriseerde hulp doen. Gelukkig hadden we maar 1 lekke band vandaag dus uiteindelijk bleef de schade beperkt wat dat betreft. Een oproep aan alle leden: Kijk nog een keertje of en wanneer je dit jaar aan de beurt bent en schrijf dat even in je agenda! Ook wij als ritcommissie iets attenter moeten zijn zodat we niet zonder bus komen te zitten.

Even na negenen vertrokken we wind mee richting de Zeeuwse weg. Bij Mattemburg sloot Erik aan in het gezelschap van een sportieve jonge wielrenster maar helaas had Erik haar niet kunnen overhalen om met ons mee te rijden want nieuwe vrouwelijke leden zouden goed passen bij de club!

Eenmaal in de polder merken we dat er toch wel wat wind staat. We rijden de brug over het Schelde-Rijn- en spuikanaal op als de eerste en gelukkig enige lekke band zich aandient. Uitgerekend Frenk Bosters jr rijdt in zijn eerste clubrit van dit jaar zijn band plat en het duurt enige tijd alvorens we weer kunnen doorrijden. Ik overleg ondertussen met Jochem even om later in de polder de rit iets in te korten zodat we toch nog op tijd weer thuis zijn. Het is immers Moederdag….

Op de Oesterdam hebben we in eerste instantie de wind recht op kop en dat is altijd beter dan schuin vanaf de zijkant. Nu kan iedereen redelijk gemakkelijk een plekje uit de wind vinden en hoeft niemand te lossen. Ook wanneer we even later de wind wat meer vanaf de zijkant krijgen. Bas en Jochem sleuren op kop in een mooi tempo en zo komen we even later op Tholen aan. Inmiddels is de zon doorgebroken en is het best aangenaam.

Zoals al gezegd snijden we midden op het eiland het puntje langs Stavenisse en St-Annaland af en daarmee rijden we ook niet langs de Krabbenkreek, het vakantiepark bij laatst genoemde dorp. Maar ik hoorde geen klachten verder dus het zal wel goed zijn. Inmiddels hebben we zo’n beetje alle wind tegen wel gehad gaan we ons opmaken voor de finales.

Ook vandaag is het kleppergehalte aan de lage kant maar net als vorige week levert dat bij de A weer een leuke en afwisselende krachttoer op. Na de splitsing zit ik toevallig op kop en dat zal zo blijven tot we bij Heense Molen het fietspad opdraaien. Met de wind schuin van achteren gaat me dat gelukkig vrij gemakkelijk af en dat stemt me wel tevreden! We rijden al eventjes in het vrije gedeelte wanneer de eerste serieuze aanval van Erik komt. Hij trekt serieus door en heeft blijkbaar de intentie om goed aan de boom te schudden. Het is uiteraard Charl die attent reageert en direct reageer ook ik omdat ik vermoed dat we die twee niet te veel ruimte moeten geven.

Wanneer ik naar mijn teller kijk wijst die ruim 52 km/uur aan en het kost me de nodige moeite om aansluiting te vinden bij Erik en Charl die een klein gaatje hebben. Even houd ik mij hart vast als ik zie dat ook Charl mee draait, maar gelukkig kan ik even later aansluiten. Vooraan hebben ze dat door en even stokt het tempo. We rijden dan amper 30 km/uur en kan iedereen (denk ik) weer aansluiten. Daarop besluit Jochem om het te proberen. Hij krijgt oa Arjan met zich mee terwijl de rest zich beperkt tot kijken, veel kijken! Ik zie dat een drietal opeens ruimte krijgt en zit even in twijfel. Voor mij zitten Charl en Erik en dus besluit ik te wachten.

Ook Erik ziet het gevaar want die peer er dan tussenuit in een poging om vooraan aan te sluiten. Ik ben inmiddels voldoende uitgerust en duik direct in zijn wiel en voor de tweede keer deze finale ontbind Erik zijn duivels en weer zie ik mijn teller ruim boven de 50 km/uur aanwijzen. De inspanning duurt deze keer zelfs langer dan de vorige. Pas vlak voor het keerpunt Zwarte Ruiter zijn de koplopers terug gepakt en krijgen we een soort kat en muisspel. Halverwege de Rubeerdijk plaats Jochem weer een stevige jump. Charl en Arjan reageren en even later zijn ze met zijn drieën los. Net als de meeste anderen van de achtervolgers houdt ik het wiel van Erik in de gaten. Maar Erik laat het op zijn beloop en als we even later op de kruising met de Moorseweg ook nog eens moeten inhouden voor een auto met voorrang is het gat opeens serieus geworden.

Dan besluit Erik maar op kop te gaan rijden. Dit keer doet hij dat gelukkig niet met een stevig versnelling maar voert hij het tempo rustig aan flink op. Voor Jochem Janse is het nu te veel. Hij waait gewoon uit Erik zijn wiel en Lars die daar weer achter rijdt moet goed opletten om niet op een gaatje gezet te worden. Erik peddelt ondertussen onvermoeibaar door. De volgende 2 ½ km (!!) dicht Erik het gat en wordt de rest van de groep in een zetel terug naar de koplopers gebracht. Voor de chicane zijn we weer compleet en is het goed opletten geblazen.

Er volgen wat speldenprikjes en opeens zie ik wie er deze nog meer meerijden dan de al eerder genoemde matadoren. Rene en Gaetano zijn, net als ik, geruisloos mee geslopen en zitten opeens in een zetel. Als het even stil valt probeert laatst genoemde het met een goede inspanning. Even ziet het er naar uit dat het gaat lukken want in eerste instantie komt er geen achtervolging op gang. We rijden inmiddels al op de Erasmusweg. Gaetano rijdt nog steeds een aardig stuk voor ons maar helaas voor hem hebben we wind me en is het vals plat naar beneden hier.

Vanuit een soort intuïtie besluit ik dan maar aan te gaan, het risico dat ik alles mee sleur op de koop toe nemend. In rap tempo loop ik nu op de arme leider in. Maar ondanks dat ik boven de 56 km/uur rijd wordt ik op dat moment ingehaald door Rene met Charl in zijn wiel. Rene heeft hier blijkbaar al heel lang niet meer voor de winst mee gedaan want hij steekt zijn handen de lucht in als hij als eerste voorbij het gemeentebord van Halsteren rijdt. Maar de echte streep licht toch echt iets verderop en daar is het Charl die ruim als eerst zijn wiel over de lijn drukt! Rene wordt nog wel tweede net voor de laatste vluchter Gaetano. Ik heb dan al mijn benen stil gehouden en wordt toch nog vierde voor Erik, Lars en Arjan.

We hoeven niet lang te wachten voordat we compleet zijn en rijden dan, nog steeds met de wind lekker in de rug, terug naar het Strandhuys. Hier zitten we, volgens mij voor het eerst dit jaar, buiten op het terras waar we kunnen genieten van koffie en thee maar ook van het heerlijke zonnetje!

Daan