TIJDRIJDEN OP ZONDAG....
op vaderdag 2019 stond de jaarlijkse tijdrit op het programma. Hielden we in het verleden minimaal drie tijdritten per jaar (twee individuele en een triotijdrit), dit jaar blijft de teller steken op één! En helaas was dit jaar de opkomst ronduit magertjes. Misschien afgeschrikt door de weersvoorspellingen? Geen idee. Ook het feit dat we net als vorig jaar er een gewone, zij het wat verkorte, clubrit achteraan knopen heeft veel leden niet over de streep kunnen trekken. Erg jammer al met al, want ook tijdrijden hoort bij het wielrennen.
Maar goed, de leden die wel kwamen hadden al snel door tijdens de rit op weg naar de start dat het geen makkie zou worden vandaag. De zuidwesten wind stond toch best nog wel strak uit een niet al te gunstige richting. Gelukkig was het wel droog en ook de temperatuur was met een graad of 18 zeker niet slecht voor een tijdrit. Maar voor iedereen waren de omstandigheden hetzelfde en dus was het man tegen man en tegen de elementen!
Eerst reden we in gesloten formatie vanaf de Schelp richting Bath. Nabij dit dorp zou dit jaar, zoals gebruikelijk vele jaren lang, de start en finish zijn. De oorspronkelijke route langs het kanaal was deze keer niet geschikt omdat er aan de weg werd gewerkt en het fietspad na de brug opengebroken was. Omdat veel leden dit oude parcours niet (meer) kenden werd besloten om een verkenningsrondje te rijden zodat iedereen wist waar hij op tijd moest afslaan. Ondertussen kon ik alvast alles voorbereiden. Dat wil zeggen de namen in de computer in te voeren en te zorgen dat iedereen in de juiste volgorde stond. Ook zorgde ik voor een papieren formulier voor noodgevallen, bv wanneer de computer zou crashen tijdens de rit. Tot slot hing ik ook een timelaps camera op voor alle zekerheid.
Als eerste ging Wouter van Welzen van start, gevolgd door Jan Hermes. Alle andere leden werden om de minuut los gelaten, een weg zoekend met de wind op kop! De laatste vijf leden startten om de twee minuten om alles zo eerlijk mogelijk te laten verlopen. Als laatste ging Rob Naaijkens van start. Ons Helmondse lid die speciaal hiervoor vroeg naar West Brabant was afgereisd in het bezit van een heuse tijdritfiets.
Ondanks de harde wind werden er toch mooie tijden neer gezet door een aantal leden. Dat Rob uiteindelijk won met een tijd van 24:01 was geen verrassing. Wel was het een PR (42,0 km/u) voor hem wat voor deze omstandigheden meer dan prima is te noemen. Het was overigens geen clubrecord. Dat blijft in handen van Johan. (Johan reed in 2012 42,3 km/uur over 26,7 km) Diezlefde Johan bleef vandaag net buiten de top drie met een vierde plek.
De tweede plek was met 25m24s voor een nieuw lid: Erik van de Watering. Op zich misschien ook niet zo vreemd omdat we al weten dat Eric heel hard kan fietsen en ook omdat hij een paar weken eerder al eens aan een officiële tijdrit had deelgenomen over, naar ik meen, 50 km! Derde werd alleskunner en erkent hardrijder Denny. Zijn snelheid was net iets minder dan vorig jaar maar toch nog indrukwekkend: 25m51s.
Ook Huub en Jochem reden een nieuw PR en lieten daarmee zien goed in vorm te steken. Zij werden daarmee respectievelijk 5de en 6de. Nieuw lid en broer van Eric, Niels werd bij zijn eerste tijdrit 7de.
Nadat Rob was gefinisht werd de uitslag bekend gemaakt en direct ook besloten dat we via Huybergen nog finales bij de Tol zouden rijden. Eerst wilden we een finale Ossendrecht doen maar een een hele sliert Mazdaatjes doorkruisten die plannen. In een rustig tempo werd koers gezet naar Brabant. Na Huybergen kozen 14 mannen voor nog een toegift bij de A. Daar was het wachten tot Rob de kop zou pakken en de boel op een lint zou trekken dat beetje bij beetje zou barsten. En hoewel het eventjes duurde gebeurde dat dus ook. In tegenstelling tot vorig jaar, toen Rob bijna alles alleen moest doen, kreeg hij dit jaar hulp van voornamelijk Eric en ook Johan. Zij stonden blijkbaar nog in de hoogste versnellingsmodus want het tempo zakte maar zelden.
Vooral in het begin met windje mee reden we vaak tegen de 50 km/uur aan! Met al dat geweld was het gemakkelijk voor mij om achterin op mijn 'gemak' meegesleurd te worden in de zuiging. Het hele parcours lag er weer goed bij. Telkens weer werd er versneld en ook telkens weer bleef de kopgroep, die in een vroeg stadium van de finale al was gekrompen tot zeven man, bij elkaar. In een kort overleg met Rob sommeerde hij mij om mijn gemak te houden zodat hij de sprint voor me kon aantrekken. Hoewel ik heel eventjes mijzelf een beetje laf vond om mijn wel zeer passieve rijstijl, liet ik dat gevoel al snel varen om plaats te laten maken voor onvervalst wielerwerkelijkheid: zuigen en plakken en eerst alle andere bordjes leegeten!
Uiteindelijk rijden we nog steeds in gesloten formatie van zeven op de streep af. Ik was intussen al opgeschoven naar plek drie en toen de op kop rijdende Rob het tempo wat liet zakken waren we dicht genoeg bij de streep om aan te zetten. Een blik op de pion van de voor me rijdende Eric, hij heeft zijn op één na kleinste tandje staan, en ik besluit om hem toch ook nog maar wat zwaarder te zetten om vervolgens aan te gaan. Onder mijn arm door kijkend zie ik nog wel een wiel een metertje of twee achter mij zitten, maar dat wiel komt niet dichterbij en dus is mijn eerste voor dit seizoen een feit! Dat wiel achter me was trouwens van Johan die de enige was die mee sprintte zo te zien. Niels werd nog derde voor Arjan en de rest. Daarna is het wachten op de achterblijvers en als die aangesloten zijn rijden we terug naar 't Strandhuys.
Daan
- Log in to post comments