Spuikanaal

FRISJES LANGS HET SPUIKANAAL
Gisteren was het prima weer! Veel zon en temperaturen boven de 20 graden, zou het dan eindelijk lente worden? Kan best, maar dan niet langer dan een dag helaas!! Vandaag was het heel anders. Een grijze wolkendeken hing over het Zeeuwse land terwijl de wind guur uit het noordwesten stond. Gelukkig regende het niet maar een temperatuur van zo’n 8 graden is toch niets iets waar je als toerclub naar uitkijkt.

Voor velen is het vandaag het einde van de meivakantie en dat is te merken aan de opkomst. Zo’n 38 leden staan om negen uur op de Boulevard. Het is wel even een plekje zoeken omdat het vandaag braderie is en het complete fietspad wordt ingenomen door kraampjes met allerlei soorten verkoopwaar. Zoals wel vaker zit het hen niet mee hier op de Plaat!

We rijden weg over de weg richting het zuiden voor een ritje van ruim 80 kilometer langs het Spuikanaal en finale Huybergen. Jan Hermes is vandaag de ritkapitein terwijl Jack de bus bestuurt. Veel lekke banden zouden er vandaag niet zijn maar des te vaker mag hij stoppen om plassende leden terug naar de groep te brengen. Met name Roy heb ik diverse keren zien staan. (Wat gaat dat worden als hij ouder wordt….)

De wind stond vandaag best stevig en ook best vervelend uit noordelijke richting. Aangezien we eerst een stuk Zeeland in reden betekende dit dat we de wind constant in de zij hadden. En dan is een fietspad te smal om te gaan waaieren. Gelukkig hield ritkapitein Jan in die begin fase het tempo mooi constant. Later, met de wind ietsjes schuin van achteren viel het me op dat er een beetje harmonica gereden werd. Dan weer ruim 35 km/uur, dan weer amper 30! Omdat ik gisteren de Tour du Namur had gereden met als hoogtepunt de ‘Triple Mur de Monty’ waren mijn benen een beetje hard en niet zo blij met dat wisselende tempo. (http://www.climbbybike.com/nl/beklimming.asp?Col=Triple-Mur-de-Monty&qr…) Wat is die Triple Mur een kreng zeg! Bijna net zo erg als de Redoute wat mij betreft!

Na de passage van Huybergen maakten we ons op voor de finales. In verband met het loden gevoel in mijn benen twijfelde ik of ik wel met de A mee zou gaan. Omdat een aantal kleppers er vandaag niet is, Rob, Johan en Jan Kees ontbraken, durfde ik het toch aan om een poging bij de A te wagen. Dat was niet geheel zonder risico voor mij omdat met name het eerste stuk er zich prima toe leent om daar het peloton op een lint te zetten en hard door te trekken. Maar gelukkig voor mij (en veel anderen) ging Sjel ook met ons mee en nam hij die eerste kilometers de complete groep op sleeptouw met een mooi gelijkmatig tempo!

Na de bocht de Mariabaan op haal ik opgelucht adem: Dat stuk ben ik ongeschonden doorgekomen. Nu komt de wind voornamelijk recht van voren en moet het in de grote A-groep makkelijker zijn om een goede plakplek te vinden. Van achter uit de groep kan ik niet goed zien wat er vooraan allemaal gebeurt. Wat ik wel kan zien is dat Roy vlak voor de start van de finale wederom een plaspauze had ingelast. Nog niet eens zozeer omdat hij moest wateren, maar, volgens mij, expres een achterstand wilde opbouwen om daarna lekker te kunnen knallen!

We zitten al ruim over de helft van de Mariabaan wanneer Roy van achteren de aansluiting vindt en erop en erover gaat! Net daar komt een tegenligger ons tegemoet terwijl de groep breed uitwaaiert na een uitlooppoging van Huub. Voor Roy geen probleem! Als een volleerd ATB-er duikt hij de berm in en passeert zo iedereen. Nu komt de finale pas goed op gang. Alhoewel Roy vrij snel wordt terug gepakt proberen nu meer leden een poging. Onder andere Huub en Arjan rijden een poosje los voor de meute. Ook Roy probeert het nog een paar keer. Maar telkens vindt er een hergroepering plaats, met name doordat de wind toch dermate hard waait dat een solopoging bij voorbaat kansloos is!

En zo komt een, volgens mij, bijna compleet peloton aan bij de Tol. Het is weer Huub die een goede poging doet en achter hem valt het stil. Iedereen kijkt en Huub loopt weg van ons. Hoewel ik me had voorgenomen om me deze ochtend koest te houden zet ik in een impuls aan en duik het gat achter Huub in. Maar al snel voel ik dat de benen echt wel pijn doen na de dag van gisteren. Op dat moment haalt Danny me in en spoort me aan om aan te pikken. Samen rijden we tot vlak bij Huub maar een blik naar achteren leert me dat we weer bijna compleet zijn.

Dat is het moment voor Roy om zijn ultieme jump te plaatsen en als een pijl uit een boog schiet hij weg naar een mooie en verdiende overwinning. Daarachter is het Charl die sprint van de achtervolgers zeer ruim wint, op gepaste afstand gevolgd door Arjan. Arjan geeft daarmee zijn optreden in deze finale een mooie beloning. Daarachter volgen Frenk en de rest van de club. We hoeven niet echt lang te wachten alvorens iedereen aangesloten is en rijden we rustig terug naar het Strandhuys. Alhoewel het niet echt zomers is besluiten we toch om gewoon buiten de koffie te drinken en kunnen we nog even uitgelaten de rit van vandaag doornemen en plannen maken voor de komende weken!

Daan