Gawege

ALBERT-JAN, VENI, VEDI, VICI

Een bijzondere rit vandaag. Al voor de derde week op rij is het prachtig zonnig weer. Maar ook al voor de derde rit op rij is de temperatuur bij de start van de rit maar amper boven nul. Vorige week brandde de zon de temperatuur rap omhoog tot een aangenaam niveau. Maar vandaag was het meer een kopie van de eerste rit twee weken geleden: Een koude wind houdt het ondanks alle zonneschijn toch tamelijk fris. Gelukkig rijden we vandaag door Zeeland en zijn er onderweg nauwelijks bomen die de zon beletten om onze wielerlichamen wat op te warmen!

Vandaag 28 leden aan het vertrek begeleid door chauffeur van de dag Walter die de geplande chauffeur van de dag verving. Rick kon door droevige persoonlijke omstandigheden niet achter het stuur kruipen maar Walter nam gelukkig zijn beurt over. Klasse Walter!!

Al voor negenen rijden de eerste leden weg. Maar als blijkt dat het nog geen tijd is wachten we toch nog maar even. Gelukkig voor Joop want die sluit even later aan. Dat is direct het sein om dan daadwerkelijk te beginnen en het klikken van de pedalen vult de ruimte bij de Schelp. Even later sluit ook nog Pietje (net niet) precies op tijd aan. We rijden uit via het Binnenbanddijkje en tot mijn verbazing is de weg er onderlangs helemaal droog. Blijkbaar is het al zo lang droog dat het dijkje niet meer incontinent is!

Ook nu weer volgen we het fietspad langs de oude rijksweg niet maar duiken we de polder in richting Non Plus Ultra. De route is vandaag slechts amper 70 kilometer. We kronkelen een beetje door Zuid Beveland. Zo in het zonnetje is het goed toeven, zeker ook omdat we een noordoosten wind hebben en dus met weinig inspanningen ons kunnen ophouden in het peloton.

We doorkruizen Rilland en rijden even later door de naamgever van de rit: Gawege. Een bescheiden buurtschap onder Krabbendijke met vooral weiden vol schapen. Ik zie nog geen lammetjes helaas want dat had het beetje lentegevoel nog wat versterkt. Net als vorige weken is het ook vanochtend opvallend rustig op de wegen. Ook de oversteek van opnieuw de Oude Rijksweg gaat moeiteloos. En hoewel ik in eerste dacht dat de route hier rechtdoor zou steken naar Oostdijk blijken we toch wel het fietspad hier te volgen. Even later steken we bij de rotonde diezelfde rijksweg weer over en rijden dan op Waarde aan.

Voor mijn gevoel zijn we nog maar nauwelijks op pad maar de terugweg is dan al weer ingezet. Via bekende wegen rijden we op de splitsing aan. De snelheid is ook wat terug gezakt omdat we nu de wind voornamelijk van voren hebben. Best wel een stevig windje schat ik zo in. Ik kan me al een beeld vormen hoe onze finale dadelijk gaat verlopen en of ik me daar nu zo op verheug betwijfel ik sterk!

De A slaat op het bekende punt af. Heel snel tel ik even dat we met dertien man zijn die de wind gaan trotseren. René Been nestelt zich op kop en er vormt zich al snel een waaiertje wind mee. We hebben nu voor het laatst de wind echt in de rug en echt langzaam gaat het niet. Ik besluit om me maar eens tactisch te verplaatsen naar het achterwiel van Albert-Jan, in mijn ogen de te kloppen man van vandaag. Hij rijdt op zijn gemak halverwege de groep. Nog twee keer links afslaan nu en dan maar wachten op wat komen gaat.

Met het opdraaien van de Zimmermanweg is de finale dan echt begonnen. Ik zie wat onrustig positie zoeken van enkele deelnemers. Ik zit nog steeds bij de beer van Huijbergen in het wiel die vooralsnog geen aanstalten maakt. Dan wordt ik ingehaald door Huub, wie anders! Het is niet dat hij hier vol demarreert maar wel lekker tempo maakt en direct een gaatje krijg. Nu goed opletten…. En inderdaad is het Albert-Jan wanneer het gaatje wat boter begint te worden die aangaat.

Geen rustig het gat dichtrijden, nee, direct volle bak gaat hij aan. Dat verwacht ik niet bepaald maar ook ik schakel snel om. In het kleine gaatje dat ik laat nu even laat vallen duikt direct onze oude vos Charl die net als ik het gevaar zie. Ik moet even flink aan de bak om het gaatje te dichten naar het achterwiel van Charl die inmiddels aansluiting heeft gevonden bij Albert-Jan. Als ook ik aansluit rijden we Huub voorbij die gelukkig direct kan reageren en ook aansluiten.

Vanaf nu is de lijdensweg begonnen. Het duurt even voor ik iets op adem kan komen want Albert-Jan rijdt in eerste instantie nog steeds volle bak door. Wanneer ik achterom kijk zie ik dat we met vieren los zijn. Het is nog geen onoverbrugbare afstand maar je moet nu van goede huize komen om nog te kunnen oversteken! Ik verbaas me wel een beetje dat Jochem de slag heeft gemist. Vorig week was ik nog onder de indruk van zijn vorm en had eigenlijk wel verwacht dat hij erbij zou zitten.

Nu ontrolt zich een bijzondere finale. Albert-Jan op kop met Charl in zijn wiel, daarachter ikzelf en in mijn wiel Huub. Albert-Jan wil dat wij overnemen maar Charl is dat niet bepaald van plan. Ook hij zit er niet echt fris bij en voelt er weinig voor om zijn snufferd in de wind te steken. Albert-Jan stuurt nu naar rechts en worden we allemaal op het kantje gezet. Ik voorzie nu een persoonlijk probleem als dit niet veranderd. De wind komt immers schuin van voren en het kost me veel kracht om uberhaupt in het wiel te blijven. Ik probeer er nu voor te zorgen dat we gaan draaien maar dat gaat niet vanzelf. Aan de ene kant omdat Charl het nog steeds niet ziet zitten denk ik maar ook omdat als we dan af en toe een beetje draaien Albert-Jan dan weer te hard overneemt en dan weer als hij overneemt het direct op de kant zet.

Ondanks mijn poging om een georganiseerde carrousel op te zetten lukt dat nooit echt. Gelukkig is het gat inmiddels flink groter geworden maar ik voel me er niet beter op. De brug op over het kanaal neemt Huub van mij over op kop en sleurt ons de bergop over de brug. Zoals al gezegd is het nu weer dat Albert-Jan te hard overneemt van Huub en direct weer alles op de kant zet waardoor Huub er nu ook afwaait. Ik neem dan het besluit om niet meer op kop te komen en Charl denkt daar zo te zien ook over.

Maar Albert-Jan is vandaag gewoonweg de sterkste. Hij heeft het spel goed door en speelt vooraan zijn spel. Hard door de bochten gaan en heel scherp rijden. Zo scherp dat zelfs Charl moeite heeft om goed het wiel te kunnen volgen. Nadat ik twee keer in de kant terecht ben gekomen is de koek voor mij op. Een blik op mijn teller leert me dat mijn hartslag al een tijdje maximaal is en ik hou het voor gezien. We zitten nog voor de brug over de A4 dan. Charl kijkt even achterom en laat dan ook lopen. Hij wacht even op mij en samen zien we onze beer voor ons van ons weg rijden.

Op de brug over de A4 lukt het Huub om bij ons aan te sluiten. Hij is blijkbaar weer wat op adem gekomen en pakt de kop. Ik vind het allemaal prima. Mijn hartslag is inmiddels weer wat gezakt en ga me voorbereiden op de sprint. Huub beukt gewoon door met mij in zijn wiel en achter mij weer Charl. Ik besluit zo lang mogelijk te wachten. Ik voel me best wel zeker dat de tweede plak haalbaar is. Het plan lukt best goed want Charl kan zich vlak voor de streep niet meer inhouden en gaat de sprint aan. Ik reageer direct en zit snel in zijn wiel. Nu erop en erover denk ik en begin hem linksom in te halen.

De streep komt inmiddels rap naderbij maar het ziet er goed uit. Mijn snelheid is zowaar hoger dan die van Charl maar juist op dat moment komt een auto ons tegemoet die ons precies op de versmalling bij de streep zal passeren. Ik kan niet anders dan vol in mijn remmen te knijpen….. Albert-Jan is dan al lang en breed over de finish gekomen en staat onspannen te genieten van zijn eerste overwinning bij de A. Dik verdient! Hij kwam, zag en overwon.....

Na de streep zie ik dat de voltallige B groep staat te wachten. Ik bol uit en heb even tijd nodig om op adem te komen. Geen idee wie er achter ons wanneer over de finish komen. Maar daarna rijden we gezamenlijk terug naar ’t Strandhuys. Tijd voor de nabeschouwing….

Daan