Gawege

MET EEN BEETJE LENTE NAAR ZEELAND

Rit twee van seizoen 2022 brengt ons naar het mooie Zeeland. Een recht-toe-recht-aan route die ons in een vrij strakke lijn naar het gehucht Gawege brengt en dan vervolgens langs de Westerscheldedijk weer oostwaarts richting ons nog mooiere Brabant! Net als vorige week een strak blauwe hemel maar omdat de wind nu zuidelijk is is het een flink aantal graden warmer dan vorige week. Ook was die wind iets minder prominent aanwezig maar toch nog altijd goed voelbaar. Zeker voor de leden die vandaag op kop reden.

Wat vandaag verder opviel was de terugkeer en aansluiting van een aantal leden die al een tijdje niet meer geweest waren. Jan Hermes was er van het begin af aan bij net als Walter. En wat later sloot ook Rob Franken aan. Voor Walter was het bijna een jaar geleden dat hij mee reed en voor Rob zelfs voor het eerst sinds 2018! Ook oud leden Frank Ros en Pierre van Loon hadden de oversteek vanuit Roosendaal gemaakt. Pierre informeerde of hij weer terug lid kon worden. En halverwege reed ik opeens naast Jan Henning….

En als we het dan toch over opvallende zaken hadden: Volgens mij heb ik vandaag het wordt Corona voor het eerst in hele lange tijd niet horen vallen. Ik laat er geen traan om. Maar ook Oekraïne is nauwelijks gespreksonderwerp. Na twee weken oorlog is dit helemaal uitzichtloos…. Des te meer werd over net beginnende wielerseizoen gesproken. Bv over onze uitdaging van eind Mei naar de Ventoux. Maar ook de prestaties van Jumbo in Parijs Nice.

Zoals al gezegd was de wind een factor om rekening mee te houden. Omdat ze uit zuidelijke richting kwam hadden we ze vandaag voornamelijk van opzij. Het eerste stukje een beetje schuin van achteren, daarna ietsjes van voren. Deze route loopt grote stukken over fietspaden en dan is het altijd moeilijker om goed positie te zoeken. Ik zat daarom wat achterin om te kijken of iedereen mee kon met het opgelegde tempo. Af en toe was er een klein duwtje nodig maar iedereen kon de rit uitrijden. Ritkapitein Jochem hield het tempo zo strak mogelijk, zelf veelvuldig op kop zittend. Toch ging het tempo soms net iets te veel omhoog. Met name in de open polders voor en na Ossendrecht brak het peloton enkele keren in meerdere stukken op. Na wat ‘vriendelijke’  verzoeken om wat snelheid te minderen ging ook dat weer goed.

Na de oversteek van de Putseweg werd het wat onrustiger. De passage door Huybergen liep niet helemaal gestroomlijnd. En vlak voor de splitsing voor de finales moesten we een grotere groep collega toerclub inhalen. Na die passage keek ik achterom of er nog achterliggers waren. Uiteraard wilde ik daar op wachten. Maar toen ik vooruit keek zag ik dat het hele veld in plukjes verspreid reed. Het plan om op de achterblijvers te wachten kon dus direct de koelkast in en in plaats daarvan kon ik al vol aan de bak. Met Jochem Janse en vooral Sjors als motor werd in hoog tempo het gat gedicht. Het duurde toch nog wel even voor we aangesloten waren. Geen idee of we nu al slachtoffers gemaakt hadden? (Later las ik dat in ieder geval Kees e boot gemist had…)

Maar veel tijd om na te denken was er niet. Al snel gaat Sjors aan. Net als vorige week is hij de actiefste renner en na vorige week wist ik dat ik hem niet moest laten rijden. Dus ik sluit snel aan en besluit om mee te draaien. Vanaf dat moment heb ik niet veel meer omgekeken en heb ik dus geen idee wat er achter me gebeurde. Uiteindelijk op het fietspad zie ik dat dat we met een klein groepje over zijn.

De afslag de Westelaarsestraat op gaat moeizaam door tegemoetkomend verkeer. Ook stokt het nu even. Niemand wil nu overnemen en dus zakt het tempo zodat er wat achterblijvers kunnen aansluiten. Jan Kees, Jochem, Arjan oa zitten nu weer mee vooraan. Weer is het Sjors die versnelt. Ik kijk het even aan en kruip in het wiel, volgens mij van Jochem, mee naar voren. Het gaat nu weer hard en als ik omkijk zie ik dat me nog maar met vieren zijn. Naast Sjors en mijzelf zijn Erik en Charl aangesloten. Sjors spoort Charl aan om over te nemen maar Charl zit al op zijn limiet. We zijn al bij de hoogspanningslijnen aangekomen en voor Erik het sein om het te proberen. Ik heb moeite om zijn wiel te houden terwijl Sjors net terug zakt en even moet passen.

De finale zit nu in zijn definitieve plooi. Erik solo op kop en hij kan zijn tempo goed vasthouden. Daarachter Sjors en mijn persoon. Ik zit ook aan mijn max en ben blij dat Sjors even mij op sleeptouw nam. Charl heeft moeten lossen. Sjors en ik werken goed samen maar we komen geen centimeter dichterbij. Maar de kracht is weg en we moeten oppassen dat we niet van achter uit verrast worden. Als we de streep naderen zie ik dat iemand probeert de oversteek naar ons te maken. Ik denk dat het Charl is, maar het blijkt mijn eigen broer te zijn.  Sjors en ik zetten nog even aan terwijl Erik al over de streep is gegaan. Ik laat de sprint lopen zodat Sjors net als vorige week tweede wordt en ik derde. Even later is het Jan Kees die vierde wordt. Hij heeft het gat net niet meer kunnen dichten.

Nu is het uitbollen en wachten op de achterliggers. De zon schijnt nog steeds en even later doen we ons op het terras buiten tegoed aan de koffie en thee. Uiteraard worden de finales nog even geëvalueerd. Op naar volgende week!

Daan