Oesterdam-Tholen

HOOG ZOMER MET STEVIG WINDJE! 

(verslag clubrit 14 oktober 2018)

We lopen echt tegen het einde van dit wielerseizoen aan, tenminste, als je een blik op de kalender werpt! Zei ik in een verslag van een paar weken terug dat de zomer nu toch echt voorbij was, vandaag was daar helemaal niets van te merken! De voorspellingen waren duidelijk: Temperaturen tegen de 25 graden, dan moet het ook wel hard waaien uit het zuiden, anders kan die warme lucht nooit zo noordelijk komen. En dat klopte ook wel: Een stevige wind was ons deel vandaag. Maar niemand die klaagde!

Onze chauffeur van de dag had  afgelopen nacht gewerkt en daarom kon hij niet fit aanwezig zijn. Het resultaat was dat er dus geen bus was en we dus hoopten op een vlotte rit zonder al te veel ongemak. Verder was de opkomst meer dan goed te noemen. Maar liefst 37 man aan de start! Een paar leden gingen vandaag al het bos in en vertrokken bij de ATB toertocht van Putte. Voor mij een vreemde combinatie: 25 graden en de ATB. Huis ten Halve in Roosendaal zal voor mij de eerste ATB-rit worden op de eerste zondag van november. Tot die tijd laat ik mijn goede benen nog lekker op glad asfalt beuken en sleuren!

We rijden achter langs Mattemburg uit in de richting van Zeeland. De 130 km van gisteren die ik gereden had in de toertocht voorafgaande aan de Tacx Pro Classic profkoers in Zeeland voelde ik lichtjes in de beentjes. Tijdens die toertocht zelf had ik nergens last van gehad, maar zo nu net uit bed was ik wat stram. Ook gisteren stond er namelijk al een puist wind....

Via Non Plus Ultra rijden we met een kleine omweg naar de Oesterdam. Vandaag hadden we de föhn in de rug en dat reed prima. Handjes op het stuur en 'gewoon' ruim boven de 35 per uur, er zijn minder leuke dingen om te doen op zo'n mooie zondagochtend!  Omdat we geen bus bij hadden heb ik vandaag altijd in zo'n beetje laatste positie van het peloton gereden. Wie er op kop reden heb ik niet echt kunnen zien, mede ook doordat we met zo velen waren en we dus best een grote groep op de weg waren. Ondanks het fraaie weer was het eenmaal op Tholen vrij rustig op de weg. Maar goed ook want als de wind soms van opzij kwam werd er breed uit over de weg gereden, iedereen zoekend naar een gunstig plekje in de luwte van zijn voorgangers.

Ondanks dat ritkapitein van de dag René zijn navigatie gisteren kapot was gevallen in de Limburg, reden we kris-kras via de juiste wegen door de polders. Al die tijd was de wind ons gunstig gezind en was daarom ons gemiddelde al opgelopen tot bijna 33 km/uur. Voor niemand echt een probleem. Zo laat in het seizoen is iedereen nog steeds voldoende in vorm blijkbaar. Vanaf st Annaland buigen we definitief oostwaarts en is het gedaan met de wind mee. Desondanks blijven we een mooi tempo ontwikkelen.

Na de brug bij Vossemeer beginnen de finales. Een vrij grote groep slaat direct rechtsaf het B-parcours op. Onder hen ook veel erkende A-renners. Ziek, zwak, misselijk en andere 'smoesjes' waren niet van de lucht vandaag! Daarom was de A-groep wat kleiner dan gebruikelijk. Misschien dat de vooruitzichten op de wind menigeen wat angst aanjaagde? Volgens mij telde ik 11 leden die het gingen proberen. Ikzelf heb me een tijdje lopen afvragen hoe ik het vandaag zou moeten aanpakken. Mijn benen voelen prima aan, de vorm is meer dan uitstekend en toch veel twijfel wat de beste tactiek zal zijn.

Ga ik direct aan en probeer ik de finale hard te maken, of ga ik afwachten? Vooral het vooruitzicht om heel de Rubeerdijk de wind vol tegen te hebben schrikt me wat af. Uiteindelijk hak ik de knoop dan maar door als de finale echt begint: Gewoon zodra het kan weg kletsen en dan maar zien waar het schip strand! En dus begon ik naar voren op te schuiven zodra de mogelijkheid zich voordeed. Op het moment dat ik wil gaan aanzetten voor de demarrage zie ik Denny links voor me hetzelfde doen. En dan zijn we opeens los van de rest van de groep die op dat moment aangevoerd werd door Johan.

Wanneer ik een paar honderd meter voor het eerst omkijk zie ik dat we al een leuk gat hebben. Inmiddels rij ik op kop en merk tot mijn geluk dat Denny er blijkbaar ook in gelooft en dus gaan we netjes kop over kop rijden. Nu komt de wind nog van rechts en kunnen we een lekker tempo vast houden. Voor mijn gevoel zijn mijn overnames wat harder dan die van Denny, maar zoals altijd gaat Denny er vol voor. Kortom, dit is het proberen waard en gaat het gas er weer maar eens op!

Nadat we bij keerpunt de Zwarte Ruijter de Rubeerdijk opdraaien krijgen we de wind steeds meer recht op kop. En die wind die doet er echt wel toe! Het is nu zaak om goed te rouleren want alleen heb je vandaag niet veel kans denk ik. Ik kijk regelmatig achterom om te zien wat er achter ons allemaal gebeurt. Zo zie ik dat Johan achter ons de tegenaanval heeft ingezet. Er zit iemand bij hem in het wiel en samen met Erik probeert hij het gat te slechten. Maar Denny en ik houden het lijntje strak: Telkens wanneer ze dichterbij komen rijden we wat harder. En zo ontstaat een kat en muis spel tussen ons tweeën en de rest. In eerste instantie is het 1-0 voor ons als ik zie dat er achter ons een samensmelting plaats vindt. We hebben nu opeens vier achtervolgers want Yasta en Charl zijn aangesloten bij Johan en Erik.

Wat mij betreft verandert er niet zo veel: Het blijft nog steeds een kat en muis spel, zij het nu met twee muizen en vier katten. Denny heeft inmiddels aangegeven dat we zuinig met onze krachten moeten omspringen maar het viertal komt nu beetje bij beetje dichterbij. Inmiddels zijn we al van de Rubeerdijk afgedraaid en komt de finish rap dichterbij. Maar goed ook want mijn benen beginnen nu ook wat harder te roepen om wat rust te krijgen....  Al die tijd houd ik een positief gevoel dat de voorsprong groot genoeg is om voorop te blijven. Wanneer we richting het viaduct rijden zie ik echter opeens het Rood-wit-blauw  van Charl opdoemen.

Ik spoor Denny aan om nog een keer alles te geven en dan schakel ik twee tandjes zwaarder en ga aan voor de sprint. Mijn benen ontploffen bijna maar mijn missie slaagt uiteindelijk: De winst is binnen terwijl de ouwe vos Charl Denny nog te pakken krijgt en tweede wordt. Dat alles gade geslagen door Richard die bij de finish naar ons staat te kijken. Gelukkig kan mijn maat van de ontsnapping de rest nog voor blijven en zo derde worden. Behoorlijk afgepeigerd bol ik uit en laat de rest bij komen. Ik kan eventjes niet veel zeggen, zo diep ben ik in de laatste 200 meter gegaan.

Daarna is het rustig aan terug naar 't Strandhuys. Omdat we geen bus hebben is het niet duidelijk of iedereen is aangesloten. Wanneer ik meer dan een kilometer terug kan kijken en niemand meer zie, neem ik aan dat iedereen aangesloten is of al naar huis is gegaan. Op het terras is het voortreffelijk toeven in het zonnetje. Nog twee weken en dan zit dit seizoen er weer op. Hopelijk nog twee weken met dit weer!

Daan

Slechte voorbereiding is ook half werk.

20 graden in oktober, TC de Markies was ruim vertegenwoordigd op de West-Brabantse en Zeeuwse wegen! De zondag-fietsdag begon voor veel mensen al op zaterdag avond! De liters Leffe, Westmalle en Hertogh Jan vlogen je om de oren. Er was gedurende de week behoorlijk wat geroepen over mogelijke plannen om Denny en Folke aan een overwinning te helpen. We waren van mening dat ze die hulp prima zouden kunnen gebruiken nadat een hoop renners op zaterdag in training zou gaan om op zondag te floreren. Niets was minder waar. De liters bier hebben hun werk prima gedaan en de knechten van Denny en Folke voelden al snel nattigheid. Het zou een drukke B finale worden...

Zoals gebruikelijk begon de dag bij de schelp. Iedereen was op tijd, zelfs Yasta en Erik. Om 9 uur vertrokken we richting Zeeland voor een uitdagende rit op nog niet eerder verkende wegen. Ik ben weer op plekken geweest waar ik m’n ogen uit keek. Kees en Iron hebben zelfs een buizerd gezien die al snel verward werd met een bunzing. Op dat moment had Frenk (gelukkig was er maar eentje aanwezig vandaag) zijn werk al weer gedaan en ging op zoek naar de bus. Tot zijn grote verbazing was die er niet vandaag. En dat terwijl hij zelf altijd netjes zijn beurt om in de bus te rijden invult. De teleurstelling was van zijn gezicht af te lezen want hij was thuis vergeten te toiletteren. Robert had de dag ervoor nog wel duidelijk aangegeven dat de bus geen dienst had! We vervolgden onze weg over de Oesterdam met windje in de rug. Het voelde het prima en 34-35 kilometer per uur was een prima tempo. Even werd er door Walter vanuit achteren geroepen naar wegkapitein René van D dat het wat rustiger aan moest. Walter had ook duidelijk zijn dag niet en dat terwijl zoon Wout alles prima kon bijbenen. Aan het einde van de oesterdam hadden we er 33 gemiddeld op staan! Heerlijk! Wat was t mooi geweest als we dit tempo konden vasthouden.

Er was een plaspauze ingepland in de pittoreske polder van Sint-Maartensdijk. Voor de mannen van Tholen voelde dit als thuis naar de WC gaan. Iedereen onderging dit onderdanig waarna we met een paar kilometer per uur minder op de teller onze weg naar de finale Halsteren konden vervolgen. Mijn voorbereiding van de avond ervoor begon me parten te spelen in mijn zelfvertrouwen, wat er doorgaans ik overvloed is (in ieder geval meer dan talent). Ik heb mezelf gemeld bij mijn kopman gemeld en hem verteld dat hij al het werk zelf maar moest gaan doen. Iets wat hem zwaar viel en dat zouden we ook terugvinden in de uitslag van de A Finale.

De finale dan! Menig Markiezant kijkt hier de hele week naar uit. Omdat ik zelf naar rechts ben gestuurd richting de B Finale zal ik deze eerst verslaan! Deze finale werd gesierd door A renners met een gebrek aan talent maar uiteraard was het John van B die op ludieke wijze het bal opende. Aan vertrouwen ontbrak het bij John in ieder geval niet vandaag die wel dacht even 12 kilometer in zijn eentje naar de streep te kunnen rijden. Er werd al snel door zijn kompanen geroepen hem maar te laten rijden. Iets wat hij best wel even vol hield. Rutger was het daarna beu en reed het gat dicht naar John. Iets wat hij nog een aantal keer zou herhalen deze finale. Het tempo werd opgeschroefd door Iron die zijn aerodynamisch houding aannam en een deel van de rubeerdijk voor zijn rekening nam. Het bleek een duur betaalde rekening want hij moest concluderen dat hij zijn kruid verschoten had met deze poging en eindigde als laatste vandaag, zelfs achter Richard die in Kappa broek een kijkje kwam nemen op zijn stalen ros!

Er kwam een mooi bochtje met grind aan waar ikzelf van dacht dat dit een uitstekend punt zou zijn om de mislukte poging van John na te bootsen! Dit lukte prima omdat Mark niet mee wilde rijden. Hij bleek een blok aan Mn been vandaag. We kwamen weer samen en het leek een finale te worden wat een massasprint zou worden. Ik liet dit niet gebeuren en heb mijn laatste beetje energie, wat nog niet verdrongen was door een overvloedige hoeveelheid aan alcohol, aangesproken om het op een solo overwinning aan te laten komen. Zowel Mark als Rutger (van je vrienden moet je het hebben) dachten hier wel een stokje voor te steken. Albert zag wel heil in een duo aanval en die kwam naar me toe rijden. Ik had op dat moment mijn kruid al wel verschoten en toen ik zag dat Mark en Rutger mij mijn potentiële overwinning niet gunden ben ik maar op zoek gegaan naar Iron. Die was in geen velden of wegen te bekennen en heb met toen maar gericht op het volgen van de sprint. Die werd gewonnen door Frank T. Die het kopwerk heeft beperkt tot de laatste meters. Alsnog van harte proficiat!

Dan de A finale.

Het verloop hiervan is mij ingefluisterd dus ik heb alles van horen zeggen. Het verliep als volgt. Charl “niet-overnemen” Dietvorst had er zin in vandaag en die reed, vrij onorthodox voor zijn stijl, al vroeg in zn eentje weg. Hij voelde zich wat onwennig omdat hij geen renner voor zich had en staakte zijn poging. Lars en Johan schakelde de turbo in en trokken het kleine pelotonnetje flink in gang. Iets wat voor Denny zijn Waterloo betekende, hij had immers zijn knechten niet bij vandaag. Yasta en Erik zagen hun kans schoon en demarreerden. Helaas werden ze het onderweg niet eens wie er nou zou mogen winnen dus bleef Yasta in het wiel van Erik zitten. Ook deze poging mislukte. Denny had inmiddels zijn krachten weer hervonden en kon ternauwernood weer aansluiten. Daan vond het allemaal wel oke en reed weg! Zijn dagelijkse ritjes met tacheneveftig per uur naar Kruiningen droegen bij aan deze succesvolle poging. Zijn uitdagers René van D (vandaag bij de B) en Folke schitterde door afwezigheid waardoor Daan solo over de streep kwam. Iets wat perfect uit kwam want zoals een van Dommele betaamd is ie net jarig geweest en heeft hij gejuicht. Met deze criteria ben je een winnaar, dus vandaag was de overwinning voor Daan! Proficiat! Maar wat iedereen over het hoofd heeft gezien is dat de ijzersterke Frenk Bosters (gelukkig was er maar eentje vandaag) op de Rubeerdijk al weg was gereden. Achteraf pleitte hij voor een nieuwe categorie de A++. Deze categorie heeft als toelatingseis dat je Frenk heet en Bosters met je achternaam. Achter deze twee toppers was er een tactisch steekspel, die zij weerga niet kent, om de derde plek ontstaan. Charl, die wel houd van een tactisch spelletje, was hierin de slimste en klopt Yasta op de streep. Erik volgde met Lars, Johan, Arjan, Gaetano vlak achter hen. De arme Denny kwam als laatste over de streep en likte zijn wonden tijdens de koffie. Jammer knul, volgende week beter!

Nog twee ritten te gaan, laten we hopen dat we nog twee keer met korte mouwtjes en korte broeken kunnen rijden en snert kunnen eten in een t-shirt! Ik heb er zin in! Tot volgende week!

Wouter (zonder “van”) W