Rondje Roosendaal

HET EINDE NADERT....

Klink onheilspellend als ik de kop zo lees. Toch viel dat behoorlijk mee! De zon zagen we niet, maar verder was het bijzonder rustig najaarsweer met weinig wind terwijl de neerslag gelukkig net ten zuiden van ons viel!

Maar het einde nadert echt, zij het het einde van dit seizoen. Langzaam kunnen we de balans opmaken van 2019 dat we volgende week gaan afsluiten met de traditionele snertrit. (Heb je je nog niet opgegeven, doe dit dan aub zsm zodat we aan 't Strandhuys door kunnen geven hoeveel broodjes en hoeveel soep we nodig hebben!)

Arjan staat bijtijds bij mij voor de deur maar zoals wel vaker ben ik nog niet klaar. Snel nog even mijn windstoppertje aandoen en mijn banden oppompen want mijn fiets is bijna twee weken lang niet aangeraakt. Dan spoeden we ons op weg naar de Boulevard alwaar we de groep al zien aankomen onder aanvoering van Jochem en ritkapitein Huub. Er is geen bus want voor de derde week op rij heeft de geplande chauffeur zijn agenda niet op orde. Viel vorige week Renzo in, deze week hebben we net als twee weken geleden dus geen bus.

Zo vroeg is het nog wat frisjes maar omdat er nauwelijks wind staat is dat niet eens zo erg. Ik zie nog wat leden met korte mouwtjes en korte broeken. Maar de meeste zijn warmer gekleed. Omdat we geen bus hebben houd ik me zoveel mogelijk in laatste positie op. Op de Heimolen sluit als laatste ook nog Eric aan. Hij is lid nr 26 voor vandaag, al met al nog een aardige opkomst. Alhoewel gezegd moet worden dat we in het verleden tegen het einde van het seizoen ook wel eens met meer dan 40 leden op pad gingen!

Huub leidt ons keurig over de kronkelige paadjes langs Heerle en Wouw richting Roosendaal. Ook hier zigzaggen we om onze buurgemeente heen. Voor het zover is staan we opeens allemaal stil omdat Richard de enige lekke band van deze dag heeft. En hoewel hij stevig in de zeik gezet wordt en vriendelijk wordt verzocht in het vervolg betere buitenbandjes te kopen is het dit keer niet zijn fout. Bij controle blijkt er een stuk ijzer van een paar centimeter in zijn band te steken! Met vereende krachten van Peter Schijven en Rene van Dongen wordt in twee pogingen een nieuw binnenbandje gelegd. (Bij de eerste poging gaat het iets te kleine ventieltje kapot...)

Via Zegge rijden we nu op weg naar het finale parcours. Na Nispen voel je de finaleaandrang toenemen met het opvoeren van de snelheid en het opschuiven van diverse leden. Net nu is het eventjes best druk op het smalle weggetje richting het splitspunt. Wandelaars, honden, tegemoetkomende wielerclubjes en een paar auto's willen allemaal gebruik maken van hetzelfde stukje weg. Maar alles loopt uiteindelijk weer soepeltjes en zo kunnen we ons opmaken voor weer een finale.

De meerderheid kiest vandaag voor de A. In eerste instantie is het Huub die stoïcijns de kop opeist en in een mooi tempo het hele eerste lange rechte stuk op kop rijdt. Vervolgens is het Johan die de eerste demarrage plaats.Omdat ik na mijn buikgriep van afgelopen vrijdag een beetje bang was voor slechte benen was ik al helemaal naar voren opgeschoven en ik besluit om maar attent te zijn. Ik sluit snel aan, wachtend op wat gaat komen.

De tweede die serieus werk maakt van deze finale is Eric. Johan reageert snel en ook ik laat me niet verrassen. En zo rijden we opeens met zijn drieën op kop.Maar de gaatjes zijn klein vandaag, zeker als we even verderop een graafmachine zien rijden met een sliertje auto's erachter. Ik roep richting Eric en Johan dat we erachter moeten blijven om geen onveilige situaties te krijgen. En zo is de finale al snel geneutraliseerd en kan iedereen weer makkelijk aansluiten.

even later op het fietspad zijn het dezelfde spelers die gang maken. Huub, Eric, Johan en ik, en heel eventjes ook Yasta, bepalen de snelheid vandaag. Wanneer we de Westelaarsestraat opdraaien is het Eric die weer er vandoor gaat. Dit keer kijk ik vanuit tweede positie aan wat er gebeurt. Eerlijk gezegd gun ik het Eric van harte en beperk ik me tot rustig volgen. En zo hebben we een flinke tijd een status quo. Eric solo op kop en daarachter mijn persoontje met de rest in mijn wiel.

Volgens mij is het Huub die als eerste een poging doet om het gat wat kleiner te maken. In de Chicane pakken we uiteindelijk Eric terug en is het Jochem die een poging waagt. Maar in de volgende bocht naar links komt er opeens een auto ons tegemoet en schikt hij zich een hoedje! Jammer voor de poging en alles smelt weer samen. Vervolgens zijn het eerst Huub en even later Eric die proberen een sprint te voorkomen. Maar ik voel op mijn klompen aan dat dit niet het eindspel is. Er zijn nog teveel tenoren die nog geen aria gezongen hebben!

En dat blijkt al snel. We zijn dan de Tol al ruim voorbij als Wouter als een duveltje in een doosje zijn kans ruikt. Zijn demarrage is goed genoeg om een leuk gaatje te slaan. Mijn benen zijn dan al behoorlijk leeg en ik kan dus even niet reageren. Yasta reageert even later wel en rijdt soepel richting Wouter. Ook Johan en Rene hebben nog wat over en duiken over mij heen de ruimte in op weg naar de koploper. Maar waar Yasta de aansluiting maakt vallen Rene en Johan voor de finish al stil, mede doordat we nu opeens veel auto's en motoren op de weg ons tegemoet zien komen. Mijn complimenten trouwens aan iedereen vandaag die telkens netjes ingehouden heeft gereden op drukke momenten in de finale!!

Rene zal voor Johan derde worden en claimt dat hij het rubber kon ruiken van Yasta zijn remmen waardoor de dappere Wouter zijn eerste (!) winst bij de Markies binnen haalt. Al snel rollen ook de anderen over de finishlijn want de verschillen zijn vandaag niet groot.

Daan